Laatste vrije weekend!

Hallo lieve volgers,

Dit weekend (24,25 en 26 maart) was alweer mijn laatste vrije weekend. De plannen waren eigenlijk om met de ouders van Janine mee te gaan skiën op zaterdag en zondag met zijn allen naar Stockholm te gaan. Omdat ik totaal geen zin had om met hun mee te gaan gezien de situatie en ook omdat ik niet meer van ze mee mocht omdat ik volgens hun elke dag chagrijnig ben, ben ik zelf maar naar Stockholm gegaan. Vrijdag middag na mijn stage ben ik naar de Pressbyran gegaan en heb ik trein kaartjes gekocht voor de trein van zaterdag. Super makkelijk en opzich niet zo heel duur. Laat ik zeggen dat het het geld waard was, want de trein hier is super luxe! Uitklapbare tafeltjes, goed werkende Wi-Fi en stopcontacten. Bij mijn foto's kun je zien hoe het eruit zag. Zaterdag ben ik redelijk vroeg opgestaan, heb ik mijn spulletjes gepakt, heb mijn rugzak omgedaan en ben naar het station vertrokken. Ik was redelijk optijd omdat ik niet helemaal wist hoe alles werkte, dus beter dat ik genoeg tijd had om het allemaal nog even uit te zoeken. Uiteindelijk was het super makkelijk en kwam dat helemaal goed. De reis duurde ongeveer 2,5 uur. Het was echt heel goed te doen mede door de Wi-Fi. Ik heb lekker even kunnen bijkletsen met Mies. Dat was wel even heel erg fijn!

Voordat ik het wist zat ik al in hartje Stockholm. Ik liep een beetje achter de menigte aan die ook uit het station kwamen. Ik kwam uit aan de zijkant van het station. Ik wilde 1 ding sowieso zien en dat was het fotografie museum. Dat leek mij wel heel erg interessant en daar ben ik ook naartoe gelopen, of in ieder geval geprobeerd. Ik had alleen een gedownloade kaart via Google Maps en daarmee moest ik het doen. Dat werkte erg goed want uiteindelijk ben ik in 1x aangekomen bij het museum. Ik heb wel een klein beetje omgelopen maar dat kwam omdat ze de brug aan het verbouwen waren of zo. Maar dat maakte niet uit. Daardoor had ik wel een prachtig uitzicht over de hele stad. Ik stond een beetje bovenop een berg denk ik en daardoor kon ik heel Gamla Stan zien en nog wat gebouwen die daarachter stonden. Gamla Stan is een soort van eilandje met hele leuke kleine winkeltjes. Het is er super gezellig en alles is een beetje ouderwets. Het deed me eigenlijk een denken aan een frans dorpje, maar dan veel kouder haha. Maar oké, terug naar het fotomuseum. Er waren een paar exposities die ik kon bewonderen. Er was één expositie met heel veel haute culture foto's van Dior. Deze waren zo apart dat het wel interessant was om naar te kijken. Maar toen ik dacht dat deze expositie apart was, liep ik de tweede in. Deze was pas apart. Een stel Chinezen hebben een expositie gemaakt met echt hele rare dingen. Allemaal naakte mensen en foto's waarop een Chinese vrouw haar gezicht in iemand anders kont drukt. Een ander voorbeeld is een foto waarop een vrouw een mannenvoet likt, of een foto waarop een vrouw poseert met een dode vogel. Heel apart, maar het was wel kunst haha.

Hierna had ik niet echt plannen meer. Ik wilde gewoon rondlopen en mij laten verrassen. Ik wilde alleen nog wel eerst langs Gamla Stan, want dat zag er zo leuk uit. Een beetje rondgestruind in de kleine straatjes en nog een paar souvenirs shops in geweest. Ik vind het altijd leuk om in zulke prullenwinkeltjes rond te struinen. Na Gamla Stan ben ik maar een kant opgelopen en uiteindelijk kwam ik uit in de grote winkelstraat. Deze was echt mega en deed me denken aan de Kalverstraat in Amsterdam. Super veel winkels en super veel mensen. Het leek wel een mierennest, maar in zulke situaties voel ik mij het fijnst. Omgeven door miljoenen mensen. Allemaal verschillend. De zwervers, toeristen en straatartiesten vliegen je om je oren. Heerlijk! Eindelijk bevond ik mijzelf in de drukte waar ik zo erg naar verlangde. Op straat waren miljoenen dingen te zien. Overal waar je keek gebeurde iets. Overal kwam muziek vandaan en elke winkel was even leuk. Ik bleef maar in en uit gaan. Ook de H&M, om de twee panden was er weer 1 leek wel.

Ondertussen bleef ik ook maar alle kanten op lopen en dit zorgde ervoor dat ik ook de verborgen pareltjes van Stockholm te zien kreeg. Ik heb mega veel oude en mooie gebouwen gezien. Deze staan allemaal op mijn camera, maar ik kan niet alles plaatsen in mijn foto map omdat ik een limiet heb. Als je nieuwsgierig bent naar de rest van de foto's mogen jullie ze natuurlijk altijd thuis even komen bewonderen. Voordat ik het wist was het alweer 6 uur. Op dit tijdstip gingen de meeste winkels dicht. Voor mij was het ook tijd om alvast een beetje richting het station te lopen. Mijn trein vertrok pas om half 8, maar ik ken mezelf wel langer dan vandaag. Ik moest de weg nog terug zoeken en ik ben heel goed in verdwalen en de verkeerde kant op lopen. Met mijn google maps in mijn hand vond ik redelijk snel de weg terug en belandde ik bij de McDonalds tegenover het station. Ondertussen was het kwart voor 7, dus ik vond dit wel een goede optie om even snel iets te eten. Uiteten in een restaurant in je eentje is ook zo stom. Ik propte mijn hamburger naar binnen en heb daarna nog heel even kunnen relaxen.

Ik was ruim optijd weer bij de trein en kon snel al mijn plekje zoeken. Zo, ik zat. Mijn benen deden wel redelijk pijn want ik had echt heel veel gelopen. Vlak voordat de trein vertrok kwamen en 5 vrouwen aan en die hadden de stoel waar ik op zat gereserveerd. Balen, ik moest dus een andere plek zoeken. Ik merkte dat alle 5 de vrouwen een erg gezellige dag hadden gehad in Stockholm en dat er veel wijn gedronken was. Om elk dingetje werd er hard gelachen en ook bleef het niet echt bij zacht praten. Aan het einde van de dag had ik hier echt geen zin in. Op een gegeven moment ging het belletje af in de trein en werd er omgeroepen dat de trein zou vertrekken en dat Örebro het eindstation zou zijn. Hierop schreeuwde 1 vrouw heel hard door de coupé: HÉ HO LET'S GO!! WIEEEEHOEEE!!!! Zo ging het ongeveer de hele terug reis. Ik heb lekker mijn oortjes ingedaan en daardoor kon ik ze gelukkig niet meer horen. De terugreis duurde wel veel langer. Ik heb in die tijd ook nog even met papa, mama en Sabine kunnen praten, dat was leuk! Om kwart over 9 arriveerde ik op Örebro centraal. Ik sprong op mijn fiets en binnen 5 minuutjes was ik weer "thuis". Ik ben onder de douche gesprongen en ben daarna op mijn bed gaan liggen. Heb nog even met iedereen gepraat en daarna heb ik het licht uitgedaan. Ik sliep best snel, maar niet voor lang. Na een tijdje kwam mijn fijne huisgenoot weer terug met haar ouders en ze bleven leuk rondlopen met hun schoenen aan. Erg fijn. Ik ben wakker gebleven tot ze klaar waren met lawaai maken en daarna ben ik ook weer in slaap gevallen. Hun wekker ging ook weer vroeg in de ochtend en daar werd ik ook weer wakker van. Ook toen deden ze al fijn hun schoenen weer aan. Ik vroeg mij af of de kinderen van Jonas en Theresia er niet wakker van werden. Die slapen onder ons en het huis is nogal gehorig.

Zondag ben ik na het vertrek van mijn huisgenoot wel weer in slaap gevallen. Ik werd lekker pas om half 11 wakker, heerlijk. Ik heb het rustig aan gedaan want ik had niet echt plannen. Uiteindelijk ben ik in de middag even naar de supermarkt gegaan om wat fruit te halen. Ik had mij zoals gewoonlijk ingepakt met mijn winterjas dicht en sjaal om, maar toen ik buiten kwam merkte ik dat dit helemaal niet nodig was. Het was gewoon 15 graden. Zo lekker!! Ondertussen kwam Theresia ook net naar buiten. Ik heb even met haar gepraat over alles en ze vroeg me hoe laat ik vrijdag vertrok zodat ze mij naar het station zou kunnen brengen. De mensen waarvan ik het huis huur zijn zo aardig. Ze begreep mijn situatie heel goed en zei dat ik het goed doe zoals ik het nu doe. Ze gaf mij uiteindelijk een dikke knuffel en ze zei dat ik een goede persoonlijkheid heb. Dit is wel een fijn compliment!

Ik ben hierna mijn fiets opgestapt en ben naar de Willy's gereden. Hier heb ik nog even wat fruit voor mezelf gehaald want dat kan ik nog wel gebruiken haha. Op de terugweg besloot ik om nog even bij het kasteel in het zonnetje te gaan zitten. Hier zijn allemaal houten bankjes waar iedereen op gaat zitten als het mooi weer is. Het is een soort verzamelplek. Als het mooi weer is verzamelen alle jongeren zich hier en zitten ze samen. Ze nemen allemaal eten en drinken mee en genieten dan van elkaar en van het mooie weer. Super gezellig! Ik ben hier lekker in mijn eentje tussen gaan zitten en heb mijn banaan opgegeten. Na een uurtje ben ik weer terug gegaan en ben ik eigenlijk begonnen met het schrijven van mijn blog. Het is nu bijna 6 uur dus het wordt wel tijd om wat eten te gaan maken. De klok is ook een uur vooruit gegaan en dat is zo raar. Normaal begon het nu al wel een klein beetje te schemeren maar nu schijnt de zon gewoon volop. Veel van mijn collega's op stage zeggen dat ik eigenlijk net iets te vroeg gekomen ben. Pas vanaf nu gaat het echt mooi weer worden en aangezien ik vrijdag vertrek zal ik dat niet meemaken. Jammer, maar volgens mij is het in Nederland ook goed weer volgende week.

Het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit. Ik heb wel weer zin om naar huis te gaan en weer lekker de hele dag door te praten als ik dat wil. Dit weekend doe ik het niet zo heel veel omdat ik denk ik lucht ben voor de ouders van mijn huisgenoot. Ze hebben nog niks tegen mij gezegd of gevraagd en voorstellen was al veel moeite volgens mij. Maar goed, iedereen is anders en dat moet ik maar respecteren. Ik heb ze ook helemaal niet nodig want ik ben hier voor mijzelf. Met andere mensen samen zijn is fijn, maar alleen red ik mij ook prima. Kijk maar naar gisteren. Ik heb een super fijne dag gehad! Deze week werk ik nog elke dag tot ik vertrek. Ik kan het eigenlijk niet geloven dat het al bijna zo ver is, zo bizar. Morgen en donderdag heb ik nog een ochtenddienst die om 7 uur begint. Ik ben ook donderdag dan lekker optijd klaar en dan heb ik genoeg tijd om mij voor te bereiden op mijn vlucht terug. Dinsdag en woensdag heb ik nog een avonddienst. Ik eet dan nog lekker mee met de kids. Ik vind het wel jammer om daar weg te gaan. Ik heb ze dat ok verteld en daarop kreeg ik een uitnodiging om van de zomer terug te komen om daar te werken. Dit is wel een mega compliment en ik besefte dit eigenlijk niet zo goed. Ik werd gewoon uitgenodigd om van de zomer terug te komen, ik? Ja! Ik! Super gaaf, maar ik denk dat ik er niet echt tijd voor heb. Als ik terug ga is het wel leuk als ik er weer minstens een maand kan meedraaien en zo daar heb ik geen tijd voor i.v.m. met andere plannen. Ook weet ik niet zeker of ik wel terug zou willen gaan naar het land Zweden zelf. Het is nou niet echt helemaal mijn ding. Alles is hier zo formeel en zoals ik al zei zijn alle mensen zo gesloten. Ik hou daar niet van. Als ik deze reis vergelijk met mijn reis naar Oeganda, zie ik mij eerder terug in Oeganda dan in Zweden. Maar ondanks alles was het wel een hele gave ervaring en staat het mooi op mijn cv hahaha.

Op naar de laatste 4 dagen werken. Ik spreek jullie snel weer!

Liefs,

Danique

Toch wel een klein beetje heimwee

hey lieve allemaal,

Zoals je in de titel kan lezen begin ik al een beetje last van heimwee te krijgen. Als ik weet dat ik bijna naar huis toe ga, dan ga ik het liefst zo snel mogelijk. Ik ben daarom al helemaal aan het bedenken hoe ik terug ga naar Stockholm en wat ik allemaal precies nog moet regelen daarvoor. Ik heb er al weer zin in! Ik mis de aanwezigheid en de drukte van mijn familie. Het is hier veel te stil in huis. Zoals de meeste van jullie waarschijnlijk wel weten loopt het niet zo lekker met mijn huisgenootje en daarom praten we eigenlijk helemaal niet meer tegen elkaar. Dit vind ik wel jammer, maar het is niet anders. Niet iedereen kan vrienden met elkaar zijn hé. Doordat het hier zo stil is, mis ik de drukte van thuis alleen maar meer. Ik hou helemaal niet van stilte en ben het liefst de hele dag door bezig. Daarom ben ik er deze week ook lekker op uit gegaan bijna elke avond. Ook mis ik mijn vriendinnen en vooral de meiden van voetbal. Hun zijn toch wel echt degene met wie ik kan lachen. Ik mis school zelfs, gewoon het bezig zijn en de meiden om mij heen. Ik voel me op dit punt redelijk eenzaam en zo heb ik mij nog nooit gevoeld. Ik heb wel een paar vrienden hier waar ik op kan terug vallen, maar die hebben ook gewoon een eigen leven waarin ze het heel druk hebben. Het voelt raar voor mij om eenzaam te zijn. Ik kan het niet echt goed uitleggen. Ik vind het heel moeilijk..

Daarentegen heb ik het op mijn stage wel super erg naar mijn zin. Ik leer de kindjes nu echt goed kennen en ik weet ondertussen wat ze wel en niet leuk vinden, ik weet hoe ik ze kan overhalen om toch iets te doen wat ze eigenlijk niet willen en ik weet nu een beetje hoe ik met ze kan communiceren als ze geen engels praten. Ik vind het eigenlijk steeds leuker worden, al vallen de diensten die om 7 uur 's ochtends beginnen mij steeds zwaarder. Als ik maar gewoon lekker bezig blijf, ga ik niet knikkebollen.

Mijn supervisor op mijn stage is echt een hele lieve vrouw. Maria helpt me overal waar ze kan en doet echt heel veel voor me. Ik kan met alle problemen bij haar terecht en dat heb ik de afgelopen 2 weken ook zeker gedaan. Ze heeft me echt heel goed geholpen door erover te praten en dat vond ik heel fijn. Ook kent zij mij nu een beetje beter en weet ze dat ik het fijn vind om dingen zelf te ontdekken. Als ik iets niet weet of niet begrijp, weet Maria dat ik wel naar haar toe zal komen om het te vragen. Ze laat me daarom steeds meer los en dat zorgt er ook voor dat ik steeds meer dingen zelf mag doen. Zo mag ik soms ook alleen een kindje begeleiden. Al zitten daar ook nadelen aan, luiers verschonen. Dit is niks voor mij. Afgelopen week haalde ik een jongetje uit bed en zijn luier moest verschoond worden. Die luier zat echt vol met urine. Ik moest echt even mijn gedachte uitschakelen om deze klus te kunnen doen. Die lucht, als ik er weer aan denk word ik al misselijk. 1x nooit meer.

Vorige week ben ik mee geweest met de host familie naar een ijshockey wedstrijd van hun oudste zoon. We moesten hiervoor naar Hallsberg. Dit is niet zo ver van Örebro vandaan, ongeveer 20 minuten rijden. Er werd mij verteld dat ik mij warm moest aankleden want het was daar redelijk koud. Dus met al mijn thermokleding aan, stapte ik in de auto van Jonas. Hij heeft echt een dikke, dikke Volvo en de stoelverwarming stond hard aan. Ik had het gevoel alsof ik wegsmolt. Uiteindelijk heb ik hem maar zachter gezet. Alles in de auto is met touchscreen. Op het dashboard zit zowat een tablet. Super gaaf! Ook vertelde hij dat hij naar een Volvo en een Volkswagen nog een auto heeft die hij alleen in de zomer gebruikt. Zijn vrouw doet er dan vaak de boodschappen mee. Ik verwachte een klein autootje die je mooi overal kan parkeren, maar niets bleek waar. Het boodschappen autootje is gewoon een Jaguar, want ja boodschappen moeten in stijl gedaan worden haha. Maar goed, de ijshockey wedstrijd moest gewonnen worden als ze wilde promoveren naar de volgende klasse. Het waren allemaal jongens rond de 19 en 20 jaar en ze zaten vol testosteron. Er werd een hoop gevochten waarbij er ook 1 gevecht een beetje uit de hand liep. 2 jongens ramde elkaar met vuisten op het hoofd en de helmen en hockeysticks vlogen in het rond. Dit is dus heel normaal bij zo'n wedstrijd en het gebeurde ook wel vaker alleen niet zo heftig. Beide jongens kregen 10 minuten straf en daarna mochten ze weer het ijs op. Uiteindelijk heeft Örebro met 10-1 gewonnen en hebben we na de wedstrijd Anton nog even opgezocht. Ik ben met hem op de foto gegaan. Ineens was hij een stuk groter en breder door die bescherming die hij droeg, maar die had hij ook wel nodig. Op de terugweg naar huis zijn we nog met zijn allen naar de Max gegaan. Dit is een soort van McDonalds die ze alleen in Zweden hebben. Jonas heeft ons getrakteerd op een lekkere maaltijd. Dat was super. De andere 2 kinderen van Jonas waren ook mee, plus oma. Dus we konden lekker kletsen over van alles en nog wat. Nadat alles op was zijn we naar huis toe gegaan en ben ik mijn bed in gedoken.

Verder was het gisteren wel even spannend. Ik maakte een wandeling met een jongetje die op die dag bij ons bleef. Omdat hij vaak wegrent, moet hij in een kinderwagen zitten als we naar buiten gaan. Dit gebeurde nu ook alleen onderweg probeerde hij te ontsnappen. Uiteindelijk was dit hem ook gelukt en moesten we hem achterna rennen om hem te pakken. Wat bleek nou, hij zag een speeltuin waar hij graag naartoe wilde en daar rende hij dan ook heen. Ik kreeg even een lichte hartverzakking toen ik hem zag weg rennen. Maria is niet zo mobiel omdat ze last heeft van haar benen, dus ik wist dat het op mij aan zou komen als hij heel ver weg zou rennen. Gelukkig hoefde dat niet want de speeltuin was redelijk dichtbij. Na ongeveer 30 minuten in de kou te hebben gestaan wilde we terug gaan, maar het jongetje dacht hier anders over. We waren de plaatjes vergeten mee te nemen dus we konden hem ook niet laten zien wat we nou wilde doen. Super stom. Uiteindelijk zijn wij een beetje weggelopen om hem te laten zien dat we weg gingen en gelukkig kwam hij achter ons aanrennen. Hij ging netjes weer in de kinderwagen zitten en we zijn zonder problemen naar Halltorpsvägen gelopen.

Vandaag was ook een lekker dagje op stage. Ik mocht de zorg voor een jongetje op mij nemen deze ochtend. Ik mocht hem wakker maken en meenemen naar de badkamer. Hier moest ik hem op de wc zetten en zelf op een kruk tegenover hem gaan zitten. De bedoeling is dan dat je wacht tot hij gaat plassen, maar na 10 minuten had ik het wel gezien. Ik heb hem aangekleed en we zijn naar de keuken gegaan om te ontbijten. Ik heb een geroosterd broodje voor hem gemaakt en wat rozijntjes in een bakje gedaan. Ook moest ik zijn medicijnen niet vergeten. Hij neemt een poeder wat door zijn drinken geroerd moet worden, niet zo moeilijk. Na het eten kon hij nog even spelen en toen werd hij alweer opgehaald. Hierna ben ik met Maria naar de grote Coop gefietst om wat eten voor de vergadering te halen. Natuurlijk begon het te regenen toen wij op de fietst stapte. Terug op Halltorpsvägen heb ik de tomaten en broden gesneden. Ook hadden we nog wat meloen en andere soorten fruit gehaald. Deze heb ik ook gesneden als het mogelijk was en in bakjes gedaan. Toen ik nog bezig was met snijden begon de vergadering al. Ze praten dan met alle werknemers over de kinderen die daar komen en zorgen ervoor dat de zorg zo optimaal mogelijk is. Ze geven elkaar tips en do's and don'ts. Super handig lijkt mij. Toen ik klaar was ben ik bij die vergadering aangesloten. Niet dat ik er veel van kon verstaan want alles was Zweeds, maar soms kon ik toch een woordje meepikken en begreep ik waar ze het over hadden. Om 12 uur was het lunchtijd en heb ik nog wat van de zelfgemaakte lunch meegepikt. Hierna ben ik naar huis toe gegaan en ben ik gaan relaxen want ik was echt super moe. Nu nog steeds eigenlijk. Mijn energie raakt een beetje op met de vroege diensten en al het gedoe hier thuis. In de avond ben ik er daarom ook even op uit gegaan om mijn gedachten te verzetten. ÖSK speelde een wedstrijd tegen een ander team, geen idee welke maar ze kwamen ook uit Örebro denk ik. Ik heb leuk contact met 2 meiden daar en daar maak ik dan altijd even een praatje mee. Super gezellig.

OHJA, voordat ik het vergeet.. Gisteren ben ik met de meiden van ÖSK naar Pitchers geweest. Dit is een restaurant en een bowlingbaan. We hebben heerlijk gegeten en het was fijn om even onder de mensen te zijn op een andere plek dan het stadion of mijn stage. Ik had een lekkere bacon cheddar hamburger en het smaakte zo goed. Ik maakte alleen de barman minder blij. Ik had super veel muntjes over dat ik had gekregen als wisselgeld. Mijn jaszak zat echt helemaal vol en deze heb ik allemaal bij hem ingeleverd. Hij was wel 5 minuten bezig met tellen, arme man. Maar ik ben het kwijt! Beter dan mee naar huis nemen want boodschappen heb ik denk ik niet echt meer nodig. Dus dit was 1 van de laatste kansen om het kwijt te raken. Goed, hierna gingen we bowlen met het hele team. Ik zat in een groepje met 2 andere meiden en deze waren echt te goed in bowlen. Zij eindigden met bijna 200 punten en ik bleef een beetje hangen rond de 90 a 100 punten en dat terwijl ik op mijn stage zoveel heb gebowld op de Wii en altijd in de 200 punten eindigde. In het echt is het toch een beetje moeilijker.

Verder was de week eigenlijk heel rustig. Nog 1 week te gaan en dan ga ik weer lekker richting Hoorn. Dit weekend wil ik naar Stockholm gaan, maar dat moet ik allemaal nog een beetje uitzoeken. Door de omstandigheden heb ik besloten om alleen te gaan dus ik moet even gaan kijken wat ik wil zien en dan kan ik een route door de stad gaan maken. Ik heb er wel heel veel zin in. Als je alleen gaat is het wel voordelig dat je geen rekening met andere hoeft te houden, maar al is het wel gezelliger om samen met iemand te gaan. Ik ga daarom nog maar eens in de omgeving vragen of iemand van hier zin heeft om met mij mee te gaan.

Waarschijnlijk zal ik volgende week mijn laatste blog in Zweden schrijven. Het is nu de tijd om sommige kinderen op stage al doei te zeggen omdat dit de laatste keer is dat ik ze zie. Het is toch wel een beetje raar omdat ik toch een soort van band met ze heb opgebouwd in zo'n korte tijd. Ik zal nog vaak aan ze terug denken. Jullie zullen ergens volgende week het vervolg lezen!

liefs,

Danique

Hoogtepuntje van mijn reis!

Hallå kära människor,

Weer een week voorbij. Ik moest even goed nadenken wat ik ook alweer allemaal gedaan heb want de tijd gaat zo snel en ik heb zoveel gedaan dat ik het een beetje vergeet. Ik probeer elke dag in een boekje op te schrijven zodat ik weet wat ik heb gedaan elke dag. Maar de mensen die mij goed kennen weten dat ik daar heel braaf mee begin en er elke dag iets in zet, maar naarmate de tijd verloopt ik dat vergeet of er geen zin meer in heb. Mijn vaste zinnetje is dan: oohh ik doe het morgen wel. Nou, niet dus. Ik heb al een week lang niet meer in mijn boekje geschreven dus vandaar dat ik even goed moest nadenken wat ik allemaal gedaan had.

Het was deze week erg rustig op stage. Er waren weinig kinderen aanwezig de hele week en Maria vond dat een goede reden om even mijn werktijden om te gooien. Ze vind het niet leuk voor mij als ik aan het werk ben en er geen kinderen zijn. Ik heb de maandag vrij gekregen omdat ik het weekend gewerkt heb en dat had ik wel even nodig. De rest van de week heb ik veel in de ochtend gewerkt of in de namiddag en avond. Niet echt in de middag omdat er dan niemand is. In de ochtend help ik de kinderen met opstaan. We doen dingen samen zoals ontbijten. Ik maak dan bijvoorbeeld de broodjes voor het kindje klaar en schenk wat te drinken voor hem of haar in. Daarna gaan we naar de badkamer en help ik het kind met aankleden en tanden poetsen. Bij de meisjes worden de haren nog even doorgeborsteld en soms moet er nog een vlecht of iets inkomen. Daar ben ik toevallig heel goed in! In de avond zijn mijn werkzaamheden vooral het vermaken van het kind. Samen een spelletje spelen, samen tv kijken, samen in de speelkamer spelen op de Wii. Alles is samen.

Maandag avond ben ik naar de bioscoop geweest. We hebben de film fifty shades darker gekeken. Het was een hele grote bioscoop en echt super mooi. De film begon om 20:40 en het was echt heel rustig in de zaal. Ondertussen draait de film ook al wel bijna een maand in de bios dus ik denk dat de meeste hem al gezien hebben. De film zelf was wel oké. Ik vond hem niet super goed, maar ook niet super slecht. Een stelletje achter ons vond de film denk ik heel erg leuk. Het stimuleerde hen om een soort zelfde rol als mr. Grey en mrs. Steele aan te nemen. De geluiden die van achter kwamen waren niet al te best en ik durfde daardoor niet eens om te kijken naar waar ze in godsnaam mee bezig waren. Zweedse mensen vinden dat denk ik heel normaal want wij waren de enige in de zaal die zich aan hen ergerde denk ik haha.

De rest van de week heb ik niet echt iets speciaals gedaan op mijn stage. De gewone dingen zoals met de kinderen bezig zijn. Dat is eigenlijk elke keer hetzelfde dus dat ik niet zo interessant om te vertellen denk ik.

De rest van de week ben ik wel gaan trainen met de meiden van ÖSK. Vorige week heb ik amper getraind omdat ik elke keer moest werken tijdens de training. Hier baalde ik wel van en daarom wilde ik perse deze week wel gaan. Ik heb woensdag avond een super vette training gehad van een super goede keepertrainer. Het was een man van denk ik rond de 40. Hij heeft zelf 8 jaar in Assen gewoond dus hij verstaat ook een beetje Nederlands. Dat is altijd fijn. Hij vertelde mij dat hij scout is en dat hij een paar keepers van ÖSK zo goed getraind heeft dat hij ze heeft door kunnen "verkopen" aan clubs zoals Liverpool, Arsenal en Bayern Munchen. Super vet! De training verliep op een goed tempo en dat zorgde ervoor dat ik echt niet meer kon aan het einde van de training. Pfoe, zo hard heb ik in Nederland nog nooit getraind. Het voelde uiteindelijk wel heel goed. Ik heb echt een paar goede tips gehad en die zullen mij zeker helpen. Na de training ben ik ook gelijk mijn bed in gedoken. De keepertrainer gaat proberen elke woensdag te komen, dus ik hoop dat ik nog minstens twee trainingen van hem kan meepakken.

Nu komt toch echt dat hoogtepuntje van de week: Vrijdag ochtend kreeg ik een berichtje van mijn trainer hier of ik mee wilde spelen met een wedstrijd van hun. Hier moest ik echt niet lang over nadenken.. Uuhh JA DUHH! Tuurlijk ga ik mee! Het was een uitwedstrijd tegen Vadstena. Dit is een dorpje/kleine stad zo ongeveer 120 kilometer van Örebro vandaan. Ik kon niet wachten om mee te doen en ik voelde mij stiekem wel een beetje trots dat ze mij gevraagd hebben.

Zaterdag ochtend moesten we al om 9 uur verzamelen terwijl we pas om 1 uur hoefde te spelen. Ik moest naar het clubhuis want daar zou een bus staan die ons naar Vadstena zou gaan brengen. Ik wist mijn god niet hoe ik bij dat clubhuis moest komen, dus mijn trainer en ik hebben afgesproken bij het station en daar heeft hij mij opgepikt. Super lief! Bij het clubhuis aangekomen moesten wij even wachten op de andere meiden. We waren al redelijk snel compleet dus we konden aan de lange rit beginnen. De weg ging echt door bergen en de landschappen waren zo mooi. Onderweg heb ik veel herten gezien en ook nog een ander hoogtepuntje, namelijk een hert met echt een super groot gewei. Dit had ik nog nooit gezien en om het zo te zien was echt heel erg gaaf! Ook zijn we langs veel grote meren gereden. In de ochtend hing de mist er nog een beetje op en dat zag er zo betoverend uit. Ik heb die hele rit mijn ogen uit zitten te kijken.

Aangekomen bij de tegenstander hebben we ons omgekleed. Ik heb een blauw keeperspak gehad met korte mouwen en een korte broek. Ik dacht echt dat ik zou gaan bevriezen, maar uiteindelijk viel het wel mee. Ik had thermo kleding meegenomen en die had ik eronder aangetrokken. Ook hielp het wel mee dat het buiten eindelijk niet meer koud was. De zon scheen zelfs super erg. Heerlijk! We zijn nadat iedereen klaar was met omkleden begonnen met de warming up. In tegenstelling tot de warming up bij trainingen vond ik deze wel meevallen. Ieder deed een beetje zijn eigen ding en het was niet samen als groep.

Uiteindelijk begon de wedstrijd en ik voelde wel aardig wat gezonde spanning in mijn lichaam. Ik had toch wel een beetje het gevoel dat ik mij moest bewijzen omdat die meiden zoveel beter zijn dan ik. Ik merkte dat ook gelijk want het tempo lag super hoog. Het kan ook zijn dat ik het niet meer zo gewend ben omdat ik tijdens het seizoen in Nederland eigenlijk niet zoveel te doen heb gehad denk ik. Het voelde in ieder geval wel goed. Als ik het zelf mag zeggen vond ik dat er wel een paar goede reddingen van mij bij zaten, maar dat was niet genoeg. Er kwamen heel veel 1 op 1 situaties voor en dat is echt nog een beetje en zwak punt bij mij. Dit zorgde er ook voor dat we uiteindelijk 5-3 verloren hadden. De meiden waren echt te goed voor mij en ik had het gevoel dat ik moeilijk met hun niveau kom meekomen. Maar ja, ik heb mijn best gedaan en meer dan dat kan je denk ik niet doen. Het was in ieder geval super gaaf om het mee te mogen maken. Op de terugweg ben ik door de meiden ook nog uitgenodigd om mee te gaan met het teamuitje 21 maart. Super gezellig en daar kan ik natuurlijk geen nee tegen zeggen.

Zaterdag avond hebben we nog met vrienden afgesproken zijn we wat gaan drinken in de bar. Dit was ook weer super gezellig. Zondag hebben we niet zoveel gedaan. Ik was eigenlijk nog steeds een beetje moe van de dag ervoor want het was een beetje laat geworden. Zondag was dus een relaxed dagje want maandag moest ik weer om 7 uur beginnen op mijn stage. Ik ben daarom ook vroeg mijn bedje in gedoken.

Voor deze week staan er eigenlijk niet zoveel dingen op de planning. Dit weekend ben ik ook vrij, maar Janine moet wel werken. Ik moet nog maar even kijken wat ik ga doen. Ohja, vrijdag hebben we een afspraak met de studenten van hier. Dit moest eigenlijk al in de eerste week gebeuren, maar het kwam er telkens niet van omdat als wij vrij waren zij moesten werken en andersom. We zijn dus 5 weken verder en eindelijk zullen we ze zien. Als het goed is gaan we pizza eten in een restaurant hier ergens in Örebro. Dat is altijd een goed idee vind ik haha.

We zullen zien wat deze week mij te brengen heeft.

Liefs,

Danique

Disco!!

Hej!

De Zweedse taal gaat al steeds beter. Ik kan sommige woordjes verstaan en daardoor kan ik, als ik mij goed concentreer en oplet, een gesprek in het Zweeds volgen. Veel woorden lijken op Nederlandse woorden en dat maakt het wel makkelijk. Als Maria, mijn stagebegeleidster, een woord in het engels niet weet zegt ze het soms in het Zweeds en dan begrijp ik het ook. Ik vind het wel fijn dat ik het een beetje kan begrijpen want daardoor kan ik de alleen Zweeds sprekende kinderen beter begrijpen.

Goed, week 4 is ook alweer voorbij. Ik blijf het zeggen hoor, de tijd gaat echt heel snel. We zijn alweer over de helft heen, helaas. Ik heb het echt heel erg naar mijn zin en begin steeds meer mijn draai te vinden om mijn stage. Deze week was een erg drukke week en ik heb 6 dagen gewerkt. Ook waren er veel kinderen in het appartement en dat gaf mij de kans om 1 op 1 met een van de kinderen te mogen werken. Dit vond ik echt super gaaf en het ging ook naar mijn zeggen super goed.

Donderdag was mijn enige vrije dag in de week en die heb ik doorgebracht in Gustavsvik. Dit is een tropisch zwembad met super veel glijbanen, een wildwaterbanen en een golfslagbad. Het was minder groot dan ik had gedacht. Ik had een bepaald beeld van het zwembad door alle verhalen op mijn stage en iedereen was er helemaal dol op. Ik vond het zwembad zelf niet zo heel groot en het was ook redelijk druk, dus het leek een beetje op een mierennest. Zo voelde het voor mij ook. Ondanks dat heb ik het wel super naar mijn zin gehad. Ik ben een echte waterrat, dus ik kon mij helemaal uitleven. Dit kon natuurlijk niet zonder obstakels gaan. Tijdens een wilde glijbaan verloor ik mijn lens doordat ik onverwachts een plons water in mijn gezicht kreeg. Maar dit mocht de pret niet drukken! Met één scherp kijkend oog en één wazig kijkend oog heb ik de rest van de middag in het zwembad doorgebracht. Er waren ook hele grote glijbanen waar je alleen met een band af kon gaan en deze waren echt heel gaaf. Om helemaal boven te komen moest je wel even je beenspieren trainen door zo ongeveer 6 trappen op te lopen, maar het was het waard. Omdat we zo vaak de trappen op waren gelopen en we wat aan onze conditie hadden gedaan besloten we om na het zwemmen naar de McDonalds te fietsen. Nee grapje, we hadden gewoon super trek in een vette hap en het smaakte zeer goed. Ook heb ik in de stad gelijk even een nieuwe lens gehaald bij de Specsavers. De omgang met klanten is hier wel een stuk beter dan in Nederland. Wat vind ik dat een rotbedrijf. In Nederland zou ik eerst een half uur in de wachtruimte moeten wachten voor een nieuwe lens. Deze liggen gewoon in een kastje achter de balie. Hier hoefde ik gelukkig niet te wachten en hij werd zo gepakt zonder enige moeite. Heel fijn! Ik hoefde niet eens te betalen, dat was helemaal top. Mijn dag kon niet meer stuk.

Vrijdag, zaterdag en zondag zijn super leuke dagen geweest. Er waren drie kinderen waarvan er twee super goed engels spreken. Ik kon nu eindelijk een beetje communiceren met de jongens. Ik had één jongen beloofd om hem een beetje Nederlands te leren. Ik had al een beetje in mijn hoofd bedacht hoe we dat zouden doen, maar uiteindelijk had hij zelf iets anders bedacht. Oke, prima dan doen we het op zijn manier, maar ik moest mijn plannen daardoor wel even omgooien. Hij had een klein schemaatje gemaakt met drie vakken. In die drie vakken wilde hij de namen van landen in verschillende talen opschrijven. Hij koos voor de talen Engels, Frans en Nederlands. Engels en Frans wist hij zelf allemaal, maar de Nederlandse vertaling moest ik op een papiertje schrijven en hij schreef het dan over. Na een tijdje hadden we ongeveer heel Europa gehad, inclusief bijbehorende ingekleurde vlaggen. Ook is deze jongen compleet geobsedeerd door het songfestival. Hij weet alles, maar dan ook echt alles. Als je hem vraagt welk lied er in 2009 gewonnen heeft kan hij het zo zeggen. Echt bizar, maar ook een kenmerk van autisme. Ik vind het maar knap.

Vrijdag avond hebben we met zijn allen pizza gemaakt en dat was super lekker behalve het feit dat ze hier banaan op een pizza eten. Dit was echt niet te eten, maar uit beleefdheid heb ik het maar opgegeten. Je bent immers in een ander land met een andere cultuur. Gelukkig hadden we ook een andere smaak pizza gemaakt zonder banaan en daarmee kon ik mooi afwisselen. De rest van de avond hebben we een beetje gespeeld in de speelkamer en om 8 uur mocht ik naar huis.

Zaterdag was een nog leukere dag. Ik begon om 2 uur en toen ik aankwam kon ik samen met een jongen op de Wii spelen. We waren hiermee al begonnen en hij had speciaal op mij gewacht met verder gaan. Dit was super lief en hij was erg blij dat ik er was. Dit hebben we gedaan tot drie uur. Hierna hebben we een fika gedaan. Dit hield in dat hij een stukje fruit at of yoghurt. Fika is eigenlijk gewoon een kleine maaltijd bij de koffie of thee. Zweedse mensen houden van zoetigheid, dus dat is een must. Hierna zijn we allemaal in de bus gestapt en zijn we naar een kleine gymzaal gereden. Hier konden de kinderen zich uitleven in de touwen, ringen en rekstokken. Helemaal door het dolle heen en vol energie bleven ze maar rondjes rennen in de zaal. Dat was erg leuk om te zien en ik heb spelletjes met ze gespeeld zoals tikkertje en touwtje springen. Na een uurtje gingen we weer terug want om 6 uur begon de disco. Hier keken de kinderen toch wel zo erg naar uit. Ik was zelf ook erg benieuwd wat het was. Eerst hebben we hamburgers gegeten met patatjes en daarna konden we ons weer inpakken om naar het appartement te lopen waar de disco plaats vond. Het was die avond zo koud en het sneeuwde ook weer. Er kwamen ook kinderen uit andere appartementen naar de disco toe. Dit waren ook kinderen met een beperking of stoornis. Toen ik aankwam in het appartement hoorde ik de Zweedse muziek al. De kinderen werden onrustig en wilde zo snel mogelijk naar binnen. Toen ik de "danskamer" binnen kwam moest ik een beetje mijn lach inhouden. Het was zo enorm leuk om te zien. Het was een leegstaand appartement waar geen kinderen meer wonen. Ze hadden op een kast een discobol neergezet en er stond een box waarmee ze muziek afspeelde. In de kamer stonden een stuk of zes kinderen te dansen alsof ze een epileptische aanval kregen. Ze zaten helemaal in hun eigen wereld en gingen helemaal los. Het was zo enorm leuk om te zien. Ze schaamden zich voor niks en de dansjes waren daardoor redelijk apart. Laat ik het daarop houden haha. Om 7 uur was de disco af en gingen we weer terug naar ons eigen appartement. Aangekomen gingen de kinderen lekker in bad en maakte ze zich klaar om naar bed te gaan. Om iets over 8 lagen ze allemaal in bed en was de dag alweer voorbij.

Zondag begon ik om 9 uur. Ik zou eigenlijk om 7 uur moeten beginnen, maar omdat deze kinderen redelijke uitslapers waren mocht ik iets later beginnen, maar om het te compenseren moest ik wel iets langer blijven. Dit vond ik helemaal niet erg omdat zondag "zwemdag" is. Om een uur of 10 zijn we weer in het busje gestapt om richting een speeltuin te rijden. Het was echt verschrikkelijk koud en het liefst wilde ik binnen blijven. Mijn stage ligt een beetje in de bergen en daardoor is het daar altijd een beetje kouder dan op de plek waar ik woon. De wind was vandaag echt niet te harden en bij buitenkomst begonnen mijn ogen gelijk te tranen door de koude wind. We zijn daardoor niet zo heel lang in de speeltuin gebleven, ook omdat de kinderen het al snel erg koud hadden. Op de terugweg zijn we langs Karslund gereden. Karslund is een gebied in Örebro, net als Halltorpsvägen. In Karslund is een prachtig natuurgebied waar een grote rivier door stroomt. Ook is er een manege, dus er zijn veel paarden die daar rondlopen. De omgeving is dus erg rustgevend en het zag er prachtig uit. Alleen was het vandaag echt te koud om een rondje te gaan lopen met de kinderen. We zijn daarom alleen vanuit de auto een kijkje gaan nemen en dit is nog wel een plek waar ik op een vrije dag heen kan gaan om de prachtige natuur te bewonderen. Goed, toen we terug kwamen zijn we eerst weer gaan eten. Ik hou echt van de Zweedse mensen op dit gebied. Ze eten zo vaak, en zo lekker. Dit keer hadden we aardappels, wortels en een groot stuk zalm. Ook had Maria een citroen-dille saus gemaakt. Ik kon bijna niet meer stoppen met eten. Het was echt heerlijk. Ik hou alleen niet zo van de Zweedse manier van eten. Ze smakken hier als gekken en proppen hun mond helemaal vol. Ik erger mij hier soms echt heel erg aan, vooral het smakken en het slurpen. Blehh.. Na de lunch hadden we nog even tijd om spelen en die hebben we goed gebruikt. Eén jongetje (8 jaar) is helemaal gek op mij vertelde mijn collega's. Als ik er niet ben vraagt hij regelmatig naar mij. Dit jongetje spreekt alleen Zweeds. Hij snapt dat ik het niet versta en dat ik alleen Engels praat, maar evengoed blijft hij de hele tijd Zweeds tegen mij praten. Ik versta er echt helemaal niks van maar ik blijf maar naar hem lachen en ja zeggen en volgens mij bevalt dat hem wel. Elke keer als ik binnen kom begint hij uitbundig te zwaaien en hallo te roepen en daarna roept hij de hele tijd mijn naam. Ik vind het helemaal geweldig, vooral dat het hem helemaal niks uitmaakt dat ik hem niet versta als hij weer eens een Zweeds verhaal verteld.

Om 3 uur was het weer tijd om te zwemmen. Ik keek hier samen met de kinderen erg naar uit. Het is een piep klein zwembadje, maar het is groot genoeg om je goed te kunnen vermaken. Dit hebben we ook zeker gedaan. Met grote matten hebben we een soort wedstrijd gedaan, we hebben met ballen overgegooid, we hebben gedoken etc. Om 4 uur moesten we alweer eruit en gelukkig ook maar want ik was helemaal gesloopt van al dat spelen in het water. Nadat ik omgekleed was mocht ik van mijn collega's de bus pakken, anders zou ik een uur moeten wachten op de volgende. Ik heb de jongens doei gezegd en die lach die ik toen op hun gezichten zag deed mij goed. Ze zwaaide mij super enthousiast uit en ik zag aan hun dat ze het echt leuk met mij gehad hadden. Ik ging dus met een goed gevoel de bus in en mijn weekend was zeker geslaagd. Op de terugweg ben ik weer even uitgestapt en heb ik nog een kleine boodschap gehaald bij de supermarkt. Thuis aangekomen ben ik gelijk gaan koken en daarna begonnen aan de blog. Ondertussen ben ik bijna een uur verder en ga ik maar eens stoppen want volgens mij is het verhaal al wel weer lang genoeg.

Deze week is weer een minder drukke week en ben ik in het weekend ook weer een keer vrij. Er is dus weer tijd om leuke dingen te gaan doen in het nachtleven. Ik kijk er alweer naar uit, vooral omdat we het ook heel goed kunnen vinden met onze vrienden die we hier ontmoet hebben. Ik denk dat jullie volgende week wel weer een nieuwe blog van mij kunnen verwachten.

Liefs,

Danique

Derde week alweer

Wat heb ik het hier vaak over. De tijd vliegt voorbij.

Deze week is alweer de derde week dat ik in Zweden ben en het bevalt mij nog steeds prima. Alles loopt nog steeds op rolletjes en onze kamer is nog steeds niet afgebrand of iets, haha.

Het weekend van zaterdag 18 en zondag 19 februari heb ik gewerkt. Dit was best zwaar aangezien ik de hele week al gewerkt had. Ook was ik hierdoor een beetje in de war met de dagen, maar gelukkig had ik deze week genoeg tijd om bij te komen. Zaterdag mocht ik gelukkig weer om 7 uur beginnen... Hier kan ik toch nog steeds niet aan wennen. Het is verschrikkelijk om uit het warme bed te komen als je wekker om kwart over 5 gaat. Maar goed, onderweg naar de bus besefte ik mij ineens dat het zaterdag was en dat de bus tijden in het weekend anders zijn dan door de weeks. Dat had ik weer natuurlijk, lekkere blonde actie dit of misschien kwam het omdat ik nog half sliep. Ik heb toen op de borden in de bushalte gekeken en de eerst volgende bus kwam pas over 25 minuten. Ik stond voor een keuze: ga ik terug naar huis en pak ik de volgende bus vanaf hier of loop ik naar het kasteel en tegen de tijd dat ik er ben, is de bus er ook. Ik heb voor de laatste optie gekozen en dit heeft mij een mooie kijk in het ochtendleven van Örebro gegeven. Overal zijn hier nog kerstverlichtingen in de bomen en dat ziet er prachtig uit als het nog een beetje donker is. Ook zie je hier en daar mensen slaperig hun auto instappen of mensen die er juist totaal het tegenovergestelde uitzien. Die hebben helemaal niet geslapen. Elke avond zijn de barretjes en velen cafés open volgens mij, dus er is genoeg om je 's avonds te vermaken met je vrienden. Na ongeveer een kwartier lopen was ik aangekomen bij het kasteel en hoefde ik nog maar kort op de bus te wachten richting Halltorpsvägen.

Op stage aangekomen hebben we eerst ontbeten met de kindjes die er sliepen die nacht. Omdat het zaterdag was gingen we iets leuks doen. Vandaag werd het een speeltuintje met een kleine BBQ. Hartstikke leuk natuurlijk dus alle kinderen werden dik ingepakt want het was natuurlijk niet echt lekker warm buiten en daarna werden ze in het busje gezet. Ik mocht tussen twee kinderen inzitten en moest ze even een beetje bezig houden gedurende de rit. Dit ging prima en na 20 minuten rijden hadden we de bestemming bereikt. Het was een speelplein van een kinderopvang waar iedereen gewoon op mocht komen. Wel stonden er hekken omheen zodat de kinderen niet weg konden lopen als ze er aan het spelen waren. De kinderen begonnen gelijk te spelen en ondertussen heb ik mijn collega geholpen met het aansteken van de BBQ. Deze was gemaakt van een oude ton en stond redelijk midden op het speelplein. Ik vond het wel een beetje raar dat een BBQ zo midden op het speelplein stond waar alle kinderen zo bij konden. Het lijkt mij toch best gevaarlijk?! Op de BBQ hebben we een soort van knakworsten gemaakt zodat we die op een broodje konden opeten. Dit was super lekker! Na ongeveer een uurtje hebben we snel weer alles opgeruimd want het was echt te koud, weer alle kinderen terug in het busje gezet en met de kachel op de hoogste stand zijn we terug gereden naar Halltorpsvägen. Hier heb ik nog even gespeeld met de kinderen en de tijd vloog voorbij want om 2 uur zat mijn shift er alweer op. Op de terugweg naar huis heb ik nog even snel boodschappen gedaan in de grote Coop en thuis alles een beetje opgeruimd. Ook heb ik een wasje gedraaid aan het einde van de middag met een beetje twijfel. Ik doe het thuis niet zo heel vaak en hier zijn de wasmachines Zweeds. Ik heb dus een beetje een programma gegokt en tot nu toe is het goed gegaan. Mijn kleren zijn nog niet gekrompen en ik hoop dat dat ook niet gaat gebeuren. Wel duurt het drogen hier super lang. Doordat de lucht erg droog is, gaat het niet snel. Op mijn stage gebruiken ze dan ook een droogkast, maar die hebben we hier niet. Ik heb het dus de hele nacht laten hangen en het was de dag daarna nog steeds een klein beetje vochtig.

Zondag had ik gelukkig een middagdienst die begon om 14:00. Op zondag gaan ze altijd zwemmen met de kinderen in een rehabilitatie centrum. Ik weet niet of dit het juiste woord is. Ik betrap mezelf soms er wel eens op dat ik in het engels aan het denken ben. Dit komt omdat ik het grootste deel van de dag engels praat en soms als ik thuis ben met Janine dan praat ik ineens Engels terwijl we gewoon Nederlands tegen elkaar aan het praten waren. Dit is zo raar en je kan er eigenlijk vrij weinig aan doen. Goed, om 3 uur was het zwembad voor ons open en konden we even gaan badderen. Ik mocht kiezen of ik aan de kant wilde blijven zitten of dat ik het water in ging. Ik ben gek op zwemmen dus ik denk dat jullie wel weten waarvoor ik gekozen had. Juist, ik ging het water in met de kinderen samen met nog twee andere collega's en de rest bleef aan de kant. Het was een klein badje waar de kinderen wel in konden staan zodat het we; veilig bleef. We hadden een uurtje om te zwemmen en dit ging super snel voorbij. Weer terug op mijn stage adres zijn we gelijk begonnen met koken. Dit was niet helemaal het plan van een van de jongetjes die er woonde en hij barste in woede uit. Dit jongetje is 4 jaar oud en heeft autisme, hierdoor praat hij niet. Hij begon rondjes te rennen door het appartement en bezeerde zichzelf. Hij krabde zichzelf open aan zijn handen en liet zichzelf op zijn knieën vallen van een grote hoogte. Dit geluid was echt niet fijn om te horen en bovendien was het niet fijn om te zien. Omdat hij niet praat kan hij niet vertellen wat hij wel wilt, dit vond ik wel moeilijk een ook had ik wel een beetje medelijden met hem. Ik wilde hem zo graag hetgene geven wat hij wilde alleen ik wist niet wat. Doordat we dat niet wisten gaven we hem allemaal dingen die hij niet wilde en hier werd hij alleen maar bozer om. Speelgoed werd door de kamer gegooid en er werd hardop geschreeuwd. Zo sneu, en dan hadden we ook nog een andere jongetje die gewoon doorspeelde alsof er niks aan de hand was. Ik zou best wel eens in hun hoofden willen kijken om te zien wat er in hun omgaat op zo'n moment. Het was toch wel een beetje bijzonder om mee te maken en ik heb er zeker van geleerd. Het is goed om een boze cliënt zoals hem te negeren ook al wil je hem zo graag helpen. Eerst moet hij afkoelen en daarna kan je het opnieuw proberen. Na een tijdje is dit ook gebeurd en konden we verder alsof er niks gebeurd was. Zijn knietjes waren helemaal blauw en toen we 's avonds op de bank tv zaten te kijken, pakte hij mijn hand en legde deze op zijn knie neer. Dit vond ik wel bijzonder. Aan het einde van de avond was ik best gesloopt door alle indrukken en ben ik redelijk optijd naar bed gegaan.

Maandag had ik weer een dienst om 7 uur. Ik kon echt heel moeilijk uit mijn bed komen en moest haasten om de bus te halen. Deze dag heb ik niet zo hel veel gedaan op stage. Ik heb een beetje gespeeld met de kinderen die er waren. We hebben een hangmat in de speelhoek hangen. Sommige kinderen vinden het heerlijk om daar samen in te schommelen. Dit heb ik ook gedaan met het jongetje dat er nog was in het begin van de ochtend. Hij werd helemaal rustig en volgens mij viel hij bijna in slaap. Om 1 uur werd hij opgehaald en kort daarna ben ik ook naar huis toe gegaan. Ik heb thuis aan mijn schoolwerk gezeten.

Dinsdag was een vrije dag, jippie! Ik had eindelijk weer tijd om uit te slapen en dat kon ik wel gebruiken na het weekend. Ik opende mijn gordijn zoals ik die elke ochtend open, zonder naar buiten te kijken. Alleen deze dag opende ik hem en zag ik in mijn ooghoeken iets vreemds. Ik besefte het mij eigenlijk niet zo goed en liep door. Vier stappen later bedacht ik me ineens, ik liep terug naar het raam en het klopte dat ik iets vreemds zag. Alles, maar dan ook ALLES was voorzien van een dikke laag sneeuw van ongeveer 20 cm. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het was prachtig om te zien en vooral omdat de avond ervoor er helemaal niks lag en nu ineens, alles wit was. Ik kon niet wachten om naar buiten te gaan en mij als een klein kind uit te leven in de sneeuw. Ik heb mijn oude kleren en snowboots aangetrokken en ben snel naar buiten gegaan. Hier dichtbij is een parkje waar je met mooi weer kan hardlopen. Het is ongeveer een kwartiertje lopen om er te komen, maar het was prachtig. Takjes, bomen, struikjes, alles was wit en de sneeuw was perfect. Als je er overheen liep kraakte het onder je voeten en dat was toch wel even een fijn geluid. Ik was zo onder de indruk van de omgeving dat ik wel dieper het bos in wilde gaan om verder te kijken, maar ik hield mezelf tegen omdat ik mij dagen later nog in het bos zou zien lopen omdat ik verdwaald geraakt zou zijn. Ik ben dus een beetje aan de rand van het bos gebleven en dit was voldoende. Na een tijdje ben ik weer terug gegaan naar huis en heb ik nog wat schooldingetjes gedaan. We hebben optijd avond gegeten want om 7 uur begon er een ijshockey wedstrijd waar wij heen gingen. Wat was dit gaaf. We zaten recht achter de spelers dus we konden ze van dichtbij zien. Wat is dit spel snel, ruw en hard. Heerlijk! Ik hou er wel van en ik heb echt genoten.

De volgende dag werd ik niet zo heel goed wakker. Ik voelde mij helemaal niet lekker en had erg last van mijn nek en hoofd. Ik denk dat ik een klein griepje te pakken had dat erg heerste op mijn stage. Iedereen werd er één voor één ziek en ik maar zeggen dat ik het niet zou krijgen. Nou karma! Jawel hoor, ook ik werd ziek. Ik heb woensdag dus eigenlijk de hele dag op bed gelegen en mij ellendig gevoeld. Donderdag heb ik mijn stage helaas af moeten bellen omdat ik mij nog niet goed genoeg voelde om naar mijn stage te gaan. Achteraf heb ik veel gemist want ik heb vrijdag (vandaag) gehoord dat ze gisteren hebben gebowld en naar de McDonalds zijn geweest. Balen! Maar er zullen genoeg andere keren zijn waar ik dit een keer kan overdoen. Vrijdag had ik weer een ochtenddienst en heb ik mij vermaakt met een jongetje van 10 dat ook autisme heeft. We hebben samen een taart gemaakt, gespeeld op de Wii en in de speelkamer gespeeld. Hij spreekt ook een beetje Engels en dat maakt het toch makkelijker. De kinderen die geen hersen beschadiging hebben spreken echt perfect Engels. Daar kunnen de Nederlandse kinderen nog wat van leren! Ik heb echt lol gemaakt met hem en volgens mij had hij het erg naar zijn zin. Om 1 uur mocht ik weer lekker naar huis toe en nadat ik een tijdje thuis was heb ik deze blog geschreven. Ik heb nu een vrij weekend en we hebben nog niet echt plannen. Er is morgen een reggae party in de Svampen, misschien dat we daar even een kijkje gaan nemen. Dit is een toren die echt bijna naast ons huis staat. Het lijkt op een paddenstoel en hij is vast wel te zien op 1 van mijn foto's. In de avond kleurt hij blauw, super gaaf ding!

Ik denk dat ik voor nu wel weer even genoeg getypt heb want jullie hebben vast vermoeide ogen van het lezen. Ik hoop jullie snel weer een update te kunnen geven van mijn avonturen in Örebro. Ik weet niet of het deze week gaat lukken want mijn enige vrije dag is donderdag, voor de rest werk ik elke dag en ook in het weekend. Dat is alweer mijn laatste weekend dienst die ik hier zal gaan draaien. De tijd gaat echt super snel. Ik blijf het maar zeggen! Voordat jullie het weten ben ik weer terug in Nederland!

liefs,

Danique

relaxed weekend

Hoi lieve allemaal,

Dit weekend hebben we eigenlijk niet zo heel veel gedaan. Vrijdag was een gewone werkdag. Ik begon om 7 uur en mocht een heel schattig jongetje wakker maken. Ik heb samen met hem ontbeten en ben daarna nog wat gaan spelen in de speelkamer. Hij houdt erg van muziek en dansen dus ik heb dat jongetje van 5 even mijn Nederlandse dance moves laten zien natuurlijk. Hij kwam niet meer bij, wat een lol hadden we ondanks dat we niet met elkaar praatte. Ik was om 12 uur klaar en heb toen de bus naar huis toe gepakt en ben lekker even gaan relaxen. Aan het einde van de avond was ik super moe en ben ik dan ook optijd gaan slapen.

Zaterdag hadden we een plan om naar Marieberg Köpcentrum te gaan. Marieberg is een klein plaatje net buiten Örebro en het is zeer makkelijk te bereiken met de bus. Ik heb hier trouwens een kaart gekocht waarmee ik een maand lang gratis met de bus kan reizen in de provincie Örebro, als ik het goed begrepen heb. Dit is super handig aangezien mijn stage toch dik 35 minuten fietsen is en het in de ochtend echt heel koud is (-12) en de wegen spekglad kunnen zijn. Dus tot en met begin maart zit ik goed en daarna kan ik wel fietsen want het weer zal dan beter zijn.

Aangekomen bij het köpcentrum keken we onze ogen uit. Het was echt enorm en er waren allemaal verschillende soorten winkels. Van kledingwinkels tot woon accessoires winkels tot prullenwinkeltjes waar ze dingetjes verkochten waar je eigenlijk helemaal niks aan hebt. Van de laatste soort is het wel altijd het leukst om in rond te struinen. We hebben in ieder geval ons zeer goed vermaakt en volgens mij waren we rond een uur of half 6 pas weer thuis. We hebben gelijk wat eten gemaakt en hebben wat contact gezocht met de mensen hier in de stad.

De plannen waren om in één van de clubs hier in Örebro te gaan kijken. We wilden eigenlijk naar een club genaamd Satin, maar na nader onderzoek bleek deze helaas gesloten te zijn. Dit is denken we de enige club in de stad die open is voor 18+. We kunnen niet naar een 20+ club omdat Janine nog niet 20 is, maar zoals altijd konden we wel iets regelen. We hebben een paar mensen hier ontmoet waar we geregeld mee praten en toevallig kende een van hen de security van een andere club die wel 20+ is. Diegene regelde dus even dat we naar binnen konden en dat was super fijn! Het uitgaansleven is hier zo anders en ook echt heel duur. Als je teveel geld hebt dan moet je hier uitgaan. 2 wijntjes kosten al snel 15 euro en dat is echt heel veel en zeker als je het vergelijkt met Nederland. Om het even kort samen te vatten: het was een super leuke avond!!

We vonden het wel raar dat de clubs hier 20+ zijn en via de wet is het ook heel apart geregeld vind ik. Het is hier niet toegestaan om onder de 20 drank in een winkel te kopen en thuis op te drinken, maar als je onder de 20 bent kan je wel drank in een bar kopen en het daar opdrinken. De minimum leeftijd is wel overal 18+. Dus je mag als 19 jarige niet zelf drank kopen en het thuis opdrinken, maar je mag wel naar een 18+ bar en je daar helemaal lazarus drinken.

Maar goed, zondag was een relaxed dagje en we hebben eigenlijk niet zo heel veel gedaan. Eerst heerlijk uitgeslapen en daarna lekker samen ontbeten. Toen zijn we maar films gaan kijken en zo hebben we de dag doorgebracht. Ik ben die avond vroeg naar bed gegaan want ik werd weer op mijn stage verwacht om 7 uur.

Maandag ochtend om 6 uur liep ik nog half slapend richting de bus die om 6:11 zou vertrekken richting Adolfsberg. Het is iets van 3 minuutjes lopen naar de bushalte en ik was er dus ruim optijd. Ik heb hier een app gedownload waarop ik de vertrek tijden kan zien, een soort van 9292, en daar stond ook op dat de bus zou komen om 11 over 6. Uiteindelijk zat ik er om 6:40 nog. Die bus kwam gewoon niet. Ik was echt bloed en bloed chagrijnig. Ik wilde ook niet weggaan bij de bushalte omdat ik bang was dat hij nog wel zou komen en ik dan helemaal te laat zou komen op mijn stage. Op het bord in de bushalte stond dat er verschillende bussen zouden komen op 6:11. 6:21. 6:31 en 6:41. Nou ik heb er geen gezien. Gelukkig was het ook maar -4 buiten of zo, dus het was totaal niet koud.... Ohh, je had mij moeten zien...

Uiteindelijk was ik dus een beetje laat op mijn stage, maar gelukkig vond Maria dat niet erg. Ik bof echt met haar, want ze matst mij altijd. Als het mooi weer is mag ik eerder weg van haar omdat ze vind dat ik dan van het weer moet genieten en ik niet binnen hoor te zitten als er toch niks te doen is. Laatst liet ze mij ook al eerder weggaan omdat ze het niet nodig vond dat ik ging schoonmaken. Ik heb haar toen evengoed aangeboden om te helpen, maar ook toen bedankte ze en zei ze dat ik beter van de omgeving kon gaan genieten nu ik hier toch ben. Maandag (vandaag) was het ook echt super mooi weer. De zon scheen en het was ongeveer 2 graden boven 0. Ik mocht een uurtje eerder weg en ben ook van de omgeving gaan genieten zoals Maria mij verteld had. Ik ben een paar haltes eerder uitgestapt en ben lekker gaan lopen in de omgeving van mijn woonplaats om wat foto's te maken. Ook ben ik onderweg nog even langs de supermarkt gegaan om drinken te kopen, want alles was op. Daar moet ik nog wel aan wennen want ik ben thuis natuurlijk gewend dat ik dit vanzelf gaat. Papa en mama doen vaak boodschappen, dus daar heb ik niet zoveel mee te maken en de koelkast vult zich vanzelf, maar nu is dat niet zo. We moeten het echt zelf gaan halen, het begin van een zelfstandig leven. In Nederland let je niet zo heel erg op de prijzen, maar omdat alles hier zo duur is en wij niet de rijkste zijn pakken we eigenlijk altijd het goedkoopste. Dit is ineens zo anders boodschappen doen. Tot nu toe gaat het ons wel goed af en de koelkast is nu dan ook weer lekker gevuld.

Bij thuiskomst ben ik ook gelijk maar het hele "huis" gaan schoonmaken. Na een week leven op een zolder was het toch best vies geworden. Ik heb de ramen even lekker opgezet, alles afgestoft met een doekje, gestofzuigd en gedweild. Ik was best trots op mezelf want het rook eindelijk weer een beetje fris en niet meer naar muffe studenten.

Het is nu kwart over 10 's avonds en ik zit lekker op de bank mijn blog te typen. Morgen kan ik gelukkig uitslapen, want mijn wekker om 5:15 zetten is echt niet fijn als ik om 7 uur moet beginnen. Deze week wordt een erg drukke week en ik ga ongeveer 42 uur werken. Volgende week compenseer ik dat weer en werk ik wat minder. Zo zie ik tenminste wel een keer alle kinderen die bij Halltorpsvägen komen. Ik heb er erg veel zin in, maar ik denk dat ze mij volgende week wel kunnen opvegen van vermoeidheid.

Ohja Hilda, natuurlijk hebben ze hier ook bloemkool! Ze zijn hier alleen heel erg klein, ik denk net genoeg voor één persoon dus dat kan ik mooi van de week eten! En Mies, hierbij heb ik geen hulp nodig want ik weet van dit wel hoe je het moet maken hahaha ;)

see you all soon!

liefs,

Danique

Halltorpsvägen

Hallå!

Hier weer een update! Inmiddels heb ik twee dagen meegelopen met Maria op mijn stageplek in Halltorpsvägen. Tot nu toe bevalt het mij erg goed, maar er zijn ook een paar moeilijkheden. De kinderen waarmee ik werk zijn allemaal autistisch en sommigen hebben daarbij ook nog een hersenbeschadiging. Sommigen van hen praten helemaal niet, en de anderen alleen een paar woordjes Zweeds. Er is wel één jongetje die in tegenstelling tot de rest heel goed Engels kan praten. Hij is ook autistisch en hij heeft de hele Engelse taal zichzelf aangeleerd. Hij praat ook helemaal met zo'n engels accent. Met hem kan ik dus wel praten en dat vind ik wel fijn. Met de rest kan ik ook werken maar het is toch anders. Ze vertellen hele verhalen tegen mij, maar ik heb geen idee waar ze het over hebben. Ik kan dus geen reactie geven en dat vind ik wel sneu.

Dinsdag, mijn eerste werkdag, begon ik lekker vroeg. 7 uur moest ik er zijn... Ik heb van de week een buskaart voor een maand gekocht omdat het in de ochtend gemiddeld -6 is en de gevoelstempratuur rond de -13 ligt. Mij te koud! Ik heb een app gedownload waarom ik de bustijden kan kijken en de eerste bus ging naar mijn idee om kwart voor 7. Het is een half uur met de bus dus dat betekende dat ik er pas om kwart over 7 zou zijn. Ik heb ook helemaal geen telefoon nummer van Maria dus ik kon het haar niet laten weten. Ik gokte het er maar op. Om half 6 ging mijn wekker en het opstaan was echt heel moeilijk. Ik ben het niet meer gewend haha. Ik heb echt een luxe leven in Nederland. Ik sta daar meestal om half 8 op, dit was dus wel even wat anders. Maar goed, ik liep om iets over half 7 richting de bushalte die hier aan het einde van de straat is. Gelukkig was ik optijd en kwam ik veilig aan op mijn stage. Maria en ik hebben toen samen met 2 kinderen gegeten en hebben daarna 1 daarvan naar de daycare gebracht. Ze hebben een eigen busje maar die rijdt niet zonder een alcohol blaastest. Er zit dus een speciaal draadje vanuit het dashboard waar je die blaastest aan vast moet koppelen. Die blaastest was dus verdwenen en zonder start de bus nieteens. We moesten dus een auto van een collega pakken omdat dat jongetje echt weggebracht moest worden. Uiteindelijk kwam dat allemaal goed en toen we terug kwamen hebben we wat gegevens van de kinderen doorgenomen en hebben we de keuken een beetje opgeruimd.

De tijd vloog voorbij en ik mocht ietsje eerder naar huis want er waren geen kinderen meer en verder was er eigenlijk niks te doen. Ik ging dus weer met de bus terug en ik ben uitgestapt in het centrum in plaats van de bus stop in mijn straat. Ik heb even door het centrum gewandeld omdat ik thuis ook niet veel te doen had. Het was echt heel koud, dus ik heb het niet lang volgehouden. Ik ben snel weer terug de bus ingegaan en thuis aangekomen heb ik een beetje opgeruimd en heb ik daarna het eten gemaakt. Ik at die avond alleen omdat Janine avonddienst had en daar dus at. Tijdens het bereiden van het eten heb ik even geskyped met Mies, altijd lachen vooral omdat ik eigenlijk niet eens wist hoe je broccoli moest maken. Maar gelukkig was Luc daar bij mies en die heeft het mij verteld haha. Gelukkig dat ik in Nederland nog niet op mezelf woon want dat gaat helemaal fout :D. Ik blijf nog lekker thuis mam! De rest van de avond heb ik eigenlijk niet zoveel gedaan, een beetje gewacht tot Janine thuis kwam want ik haat het om voor een lange tijd alleen te zijn. Ik heb echt iemand nodig tegen wie ik aan kan lullen, het maakt mij niet uit of diegene luistert. Maar goed, ondertussen was ik echt super slaperig geworden dus ben ik lekker naar bed gegaan.

De volgende dag had ik gelukkig geen wekker die zo vroeg afging. Mijn dienst begon om 1 uur, dus ik had genoeg tijd in de ochtend om een beetje bij te komen van de dag daarvoor. Ik pakte zoals gewoonlijk de bus 5 richting Adolfsberg. Dat is ook zo raar, ze spreken dat dus uit als edulfsberje of iets dat daar op lijkt. Ik snap echt helemaal niks van dat Zweeds, er is geen touw aan vast te binden. Sommige woorden lijken nog wel op Nederlandse woorden maar ze praten zo snel dat ik er echt helemaal niks van versta. Tijdens de busrit kwam er een schoolklas de bus in en een jongetje van ongeveer 6 of zo kwam naast mij zitten. Hij begon ook hele verhalen te vertellen en ik verstond daar echt helemaal niks van. Ik knikte maar gewoon een beetje ja en lachte naar hem. Wat moet hij wel niet gedacht hebben, wat is dat voor malloot haha. Misschien moet ik maar eens gaan leren hoe je zegt dat je geen Zweeds praat.

Toen ik op mijn stage aankwam hebben we en jongetje van school opgehaald dat super dichtbij is. Ze werken daar met schema's van plaatjes. Die jongen kreeg een geplastificeerd stukje papier met klittenband erop en daarop stonden van boven naar beneden met plaatjes beschreven wat we vandaag zouden gaan doen. Bovenaan stond film kijken. Dit heeft hij dus eerst gedaan. Dit duurde al super lang en ik zat achter hem een beetje te knikkebollen. Zo is het eigenlijk de hele dag doorgegaan. Hij heeft de dag doorgebracht met films kijken en in de hangmat schommelen. Tijdens die activiteiten praatte hij ook tegen mij en als Maria erbij is vertaald ze het nog wel eens, maar op sommige momenten is ze ook weg. Ik vind het dan zo sneu dat ik hem niet kan verstaan en geen antwoord kan geven. Hij zal zich ook wel onbegrepen voelen want ik, ja.. kan niks met hem dan op dat moment. Dat vind ik echt wel moeilijk. Ik begrijp hem niet en hij mij niet. Ik ben daarom ook wel blij dat Maria vaak in de buurt is en mij en het kind waarmee ik dan ben kan helpen daarbij.

Rond een uur of 4 heb ik Maria geholpen met eten maken. We gingen kip met rijst eten. Rond een uur of 5 was dat klaar en we gingen gelijk al eten. Best vroeg. Na het eten hebben we een wandeling gemaakt door het naastgelegen bos. En lieve God, wat was dat koud!! Mijn benen vroren er denk ik nog net niet af en nu snap ik ook waarom hier iedereen een soort regenbroek draagt als ze naar buiten gaan. Dat is echt nodig, zeker al loop je op een hoger gelegen gebied zoals bij mijn stage. Daar is het nog kouder dan in de wijk waar ik woon bijvoorbeeld. Na ongeveer 45 minuten lopen kwamen we eindelijk terug en heb ik het niet meer warm gekregen. Zelfs nu ik mijn blog aan het schrijven ben, heb ik nog steeds koude voeten. Na het eten hebben we nog een klein stukje van een een of andere neppe pippie langkous film gekeken. Het was toen ook ongeveer 8 uur en dat was de tijd dat dat jongetje naar bed moest. Hij heeft zijn tanden gepoetst samen met Maria en daarna vroeg ze mij of ik ongeveer 10 minuutjes bij hem in zijn kamer wilde zitten totdat hij een beetje rustig was. Dit vond ik geen probleem en ik ben daar dus ook gaan zitten. Zoals Maria zei ben ik na 10 minuutjes weggegaan en daarna mocht ik ook naar huis. Weer met de bus terug en daarna liep ik gewoon in 1 keer GOED! Holy Lord! Ik weet gewoon de weg naar huis!!! Eindelijk hoef ik niet meer om te lopen omdat ik weer de weg niet meer wist haha. Bij thuiskomst heb ik lekkere dikke sokken aangetrokken en ik voel ze nu gelukkig weer een beetje warmer worden.

Ohja, mijn favoriete gedeelte van de dag is: Fika. Dit is op meerdere momenten van de dag en dan drinken ze koffie of thee met iets lekkers erbij. Meestal iets zoets zoals cake of taart. Dit doen ze elke dag, en omdat ik om 1 uur begon heb ik 1 fika gemist. Ze hadden daarbij chocoladecake met kokos topping. Ik bekeerde mij in de zevende hemel toen ik een hap nam. Wauw, deze cake is geweldig! Ik hou van fika!!!

Nog iets, bij Zweden denk je natuurlijk gelijk aan de IKEA. Alles, maar dan ook echt alles op mijn stage en thuis is van de IKEA. IKEA tafels, IKEA stoelen, IKEA lampjes, IKEA kleedjes, IKEA kussens, IKEA keukens, IKEA bestek, IKEA borden, IKEA gordijnen. Het is een IKEA walhalla hier. In elke stad is volgens mij ook een mega grote vestiging en de mensen zouden denk ik niet zonder kunnen want waar moet je anders je Bestå tv meubel vandaan halen?

Goed, ik denk dat deze blog wel weer lang genoeg is. Morgen heb ik weer een avond dienst van 13:30 tot 21:30 volgens mij. Er zijn dan weer andere kinderen dan vandaag, dus ik ben benieuwd.

Liefs,

Danique

Het eerste weekend

lieve lezers,

de laatste week is voorbij gevlogen! Voordat ik het door had was het al vrijdag 3 februari. Dat was de dag dat ik richting Zweden ging. Ik moest donderdag avond nog een wedstrijd spelen in Grootebroek dus de avond van tevoren kon ik ook niet gebruiken om mijn koffer verder in te pakken. Dan moest het maar lekker op het laatste moment (past wel goed bij mij). De wedstrijd was gespeeld en ik ging snel naar Blokkers om nog een laatste drankje te doen en daarna nog even snel doei zeggen tegen een paar meiden. Ondertussen had mama mij al 10 berichten gestuurd waar ik bleef want ik moest nog ZOVEEL doen. Na een tijdje toch maar naar moeders geluisterd en op weg naar huis gegaan. Daar nog een paar spulletjes in mijn koffer gedaan en mijn kamer nog een beetje opgeruimd. Toen dat klaar was ben ik mijn bedje in gedoken want om 7 uur ging de wekker weer.

De volgende ochtend moesten dan toch echt de aller laatste spulletjes de koffer in. Proppen natuurlijk, want de koffer zat prop en prop vol en ook was hij veel te zwaar. Maar goed, uiteindelijk zat alles erin en kon de koffer de auto in want we moesten helemaal naar Düsseldorf rijden. Michelle was nog even langs gekomen om doei te zeggen dus ik heb nog even gezellig iets gegeten samen en daarna was het tijd om te gaan. Tijd om doei tegen Hoorn en mijn familie te zeggen voor 2 maandjes.

Met volle vaart mocht ik door Duitsland heen rijden en waren we toch best snel op het vliegveld van Düsseldorf. Daar hebben papa, mama en ik eerst op de borden gekeken waar ik nou precies heen moest, maar dat werd al snel duidelijk. Ik heb mijn koffer afgegeven bij de check-in balie en ik ben toen nog een broodje gaan eten. Toen dat eenmaal gedaan was, kwam ik Janine tegen. Zij is ook een student van mijn school en wij zullen samen de 2 maanden in Zweden verblijven. We hebben nog heel even samen op een bankje gezeten en zijn toen door de douane gegaan. Dit ging echt heel soepel. We hebben daarna onze gate gezocht en hebben daar gewacht tot we het vliegtuig in konden. Dit ging ook snel en voor we het wisten waren we al in de lucht. Het was een kleine 2 uur vliegen en toen we weer gingen dalen zagen we al sneeuw. Helemaal door het dolle heen natuurlijk, want dat was wel waar we op hoopten.

Op het vliegveld van Stockholm hebben we onze koffers op een karretje gezet en hebben we een ticket voor de bus gekocht die ons naar Örebro zou gaan brengen. Omdat we om 5 uur waren aangekomen waren en de bus om 7 uur vertrok moesten we wel even snel iets eten. Zo gezegd, zo gedaan. Met een volle maag zijn we naar het busstation gaan lopen en ook hier kwam de bus niet echt optijd..

15 minuten later kwam hij dan toch aan. Het was een super luxe bus met leren stoelen, Wi-Fi en stopcontacten. Wij vermaakte ons wel de aankomende 2,5 uur. Het was namelijk nog ongeveer 220 kilometer van Stockholm naar Örebro. Op ongeveer de helft van de reis stopte de bus ineens langs de weg. Ik dacht dat we bij een stad waren waar mensen in en uit konden stappen, maar helaas had ik het mis. De buschauffeur brabbelde wat in het Zweeds en ik kon er natuurlijk niks van verstaan. Ik ben daarom even naar haar toe gelopen om nou te vragen wat er aan de hand was. Ze vertelde dat de ruitenwisser stuk was en daardoor kon ze niks zien. Het regende of sneeuwde niet eens, dus ik snapte niet echt waarom ze die nodig had. Maar goed, het kwam er dus op neer dat we moesten wachten op een monteur die het zou komen maken. Voordat hij er was zou het 30 á 40 minuten duren vertelde een andere passagier. Ik dacht echt van pff, waarom heb ik dit nou weer. Altijd als ik op reis ga, is er iets stuk aan een vervoersmiddel waar ik in zit. Gelukkig was de bus sneller gerepareerd dan we dachten en konden we weer verder. Met iets wat vertraging kwamen we aan in Örebro. De eigenaresse van onze airbnb kwam ons ophalen en gaf ons gelijk een kleine rondleiding door de stad met de auto. Het was donker, dus we zagen het niet zo heel goed. Maar alles wat we zagen, zag er prachtig uit. Er hangen nog overal lichtjes in de stad van wat is blijven hangen van kerst.

Bij het huis aangekomen hebben we onze spullen naar de bovenste verdieping gebracht want dat is de plek waar wij verblijven. Het is eigenlijk een mini appartementje met een eigen keuken en badkamer. Ieder heeft zijn eigen hoekje. Ook is het veel groter dan we verwacht hadden. Een perfecte plaatst dus om de aankomende 2 maanden te verblijven. We hebben onze koffers leeggeruimd en de kleding in onze inloopkast opgeruimd en zijn daarna naar bed gegaan.

De volgende dag was ik al redelijk vroeg wakker omdat het toch een nieuwe plek is en een ander bed. Ik slaap hier in een bed voor één persoon en thuis in een bed voor twee personen. Dat is wel even een verschil en daardoor heb ik elke keer als ik mijzelf omdraai het gevoel alsof ik uit bed ga vallen. Dat is maar gewoon even wennen, maar wat zal mijn bed thuis groot voelen als ik daar weer in ga liggen. Theresia (gastvrouw) had ons beloofd om samen de stad door te fietsen en dit hebben we dan ook gedaan na ons ontbijt. We hebben de belangrijkste dingen gezien zoals het kasteel, de school en een aantal leuke winkelstraatjes. Hierna zijn we zelf nog even de stad doorgegaan en toen stond ons een grote uitdaging tegemoet. We moesten de weg terug naar "huis" vinden. We waren zo onder de indruk van alles, dat we eigenlijk zo achter Theresia aan zijn gefietst. Niet handig dus. Naar de stad is één lange weg, die wisten we nog wel, maar daarna geen idee meer. We moesten een wijk in, en tot op de dag van vandaag weet ik daar nog steeds de weg niet. We fietsen maar gewoon een kant op tot we iets herkenbaars tegen komen en dan vinden we het wel. Gelukkig kan Janine ook op maps op haar mobiel kijken waarmee we de weg kunnen vinden. Omdat we toch een beetje uit de buurt van ons huis waren zijn we eerst doorgefietst naar de supermarkt. Hier hebben we eten gehaald voor de aankomende 2 dagen en nog wat andere dingetjes zoals ontbijtspullen. De supermarkt schijnt dus echt 2 straten naast ons huis te zitten en daardoor waren we ook lekker snel thuis met onze zware tassen. We hebben wortels gegeten met Zweedse balletjes en aardappels. Toch nog een redelijk Nederlandse maaltijd. Hierna hebben we lekker op de bank gehangen want we waren toch nog redelijk moe.

Zondag zijn we zelf naar de stad gefietst nadat we eerst weer de weg in de buurt waren kwijt geraakt. Ook had het een beetje gesneeuwd, dus alles was voorzien van een klein wit laagje. Super mooi en van mij mag er nog wel meer komen. De aankomende week schijnt het overdag ook niet boven de 0 graden te komen, dus we zullen zien. In de stad hebben we onze fiets bij het kasteel neergezet en zijn we verder gaan lopen zodat we ook alles even beter konden zien. We blijven meiden, dus er is wat geshopt natuurlijk. De winkels waren hier open van 12 tot 4 en die tijd hebben we heel goed benut. Om half 4 zijn we terug gaan fietsen naar huis en onderweg toch nog even gestopt bij een grotere supermarkt dan die bij ons om de hoek want we misten echt 1 belangrijk ding namelijk appelmoes. Echte Nederlanders en tot onze verbazing hadden ze het ook nog. Ook had ik geluk want ik vond nog 40 SEK, dat is 4 euro. Hiervan hebben we een super lekker toetje van gekocht. Terug thuis aangekomen hebben we gekookt en na het eten zijn we weer op de bank neergeploft. Ik ben mijn blog gaan typen en nu ik toch een beetje tot het einde ben gekomen heb ik even door het raam naar buiten gekeken en het sneeuwt weer!! Hopelijk ligt er morgen een super grote laag.

Het is de bedoeling dat ik morgen om 9 uur naar de school hier in de stad ga. Hier zal ik verder uitleg krijgen over mijn stage en verder heb ik eigenlijk geen idee. Het is een beetje afwachten, maar ik ben er zeker van dat dit wel goed gaat komen.

Tot nu toe bevalt de stad mij uitstekend. Er zijn genoeg winkeltjes en andere dingen in de stad waar ik mijzelf kan vermaken en ik ben erg benieuwd naar mijn stage. Als ik meer weet laat ik jullie dat zeker weten!

liefs,

Danique