hey lieve allemaal,

Zoals je in de titel kan lezen begin ik al een beetje last van heimwee te krijgen. Als ik weet dat ik bijna naar huis toe ga, dan ga ik het liefst zo snel mogelijk. Ik ben daarom al helemaal aan het bedenken hoe ik terug ga naar Stockholm en wat ik allemaal precies nog moet regelen daarvoor. Ik heb er al weer zin in! Ik mis de aanwezigheid en de drukte van mijn familie. Het is hier veel te stil in huis. Zoals de meeste van jullie waarschijnlijk wel weten loopt het niet zo lekker met mijn huisgenootje en daarom praten we eigenlijk helemaal niet meer tegen elkaar. Dit vind ik wel jammer, maar het is niet anders. Niet iedereen kan vrienden met elkaar zijn hé. Doordat het hier zo stil is, mis ik de drukte van thuis alleen maar meer. Ik hou helemaal niet van stilte en ben het liefst de hele dag door bezig. Daarom ben ik er deze week ook lekker op uit gegaan bijna elke avond. Ook mis ik mijn vriendinnen en vooral de meiden van voetbal. Hun zijn toch wel echt degene met wie ik kan lachen. Ik mis school zelfs, gewoon het bezig zijn en de meiden om mij heen. Ik voel me op dit punt redelijk eenzaam en zo heb ik mij nog nooit gevoeld. Ik heb wel een paar vrienden hier waar ik op kan terug vallen, maar die hebben ook gewoon een eigen leven waarin ze het heel druk hebben. Het voelt raar voor mij om eenzaam te zijn. Ik kan het niet echt goed uitleggen. Ik vind het heel moeilijk..

Daarentegen heb ik het op mijn stage wel super erg naar mijn zin. Ik leer de kindjes nu echt goed kennen en ik weet ondertussen wat ze wel en niet leuk vinden, ik weet hoe ik ze kan overhalen om toch iets te doen wat ze eigenlijk niet willen en ik weet nu een beetje hoe ik met ze kan communiceren als ze geen engels praten. Ik vind het eigenlijk steeds leuker worden, al vallen de diensten die om 7 uur 's ochtends beginnen mij steeds zwaarder. Als ik maar gewoon lekker bezig blijf, ga ik niet knikkebollen.

Mijn supervisor op mijn stage is echt een hele lieve vrouw. Maria helpt me overal waar ze kan en doet echt heel veel voor me. Ik kan met alle problemen bij haar terecht en dat heb ik de afgelopen 2 weken ook zeker gedaan. Ze heeft me echt heel goed geholpen door erover te praten en dat vond ik heel fijn. Ook kent zij mij nu een beetje beter en weet ze dat ik het fijn vind om dingen zelf te ontdekken. Als ik iets niet weet of niet begrijp, weet Maria dat ik wel naar haar toe zal komen om het te vragen. Ze laat me daarom steeds meer los en dat zorgt er ook voor dat ik steeds meer dingen zelf mag doen. Zo mag ik soms ook alleen een kindje begeleiden. Al zitten daar ook nadelen aan, luiers verschonen. Dit is niks voor mij. Afgelopen week haalde ik een jongetje uit bed en zijn luier moest verschoond worden. Die luier zat echt vol met urine. Ik moest echt even mijn gedachte uitschakelen om deze klus te kunnen doen. Die lucht, als ik er weer aan denk word ik al misselijk. 1x nooit meer.

Vorige week ben ik mee geweest met de host familie naar een ijshockey wedstrijd van hun oudste zoon. We moesten hiervoor naar Hallsberg. Dit is niet zo ver van Örebro vandaan, ongeveer 20 minuten rijden. Er werd mij verteld dat ik mij warm moest aankleden want het was daar redelijk koud. Dus met al mijn thermokleding aan, stapte ik in de auto van Jonas. Hij heeft echt een dikke, dikke Volvo en de stoelverwarming stond hard aan. Ik had het gevoel alsof ik wegsmolt. Uiteindelijk heb ik hem maar zachter gezet. Alles in de auto is met touchscreen. Op het dashboard zit zowat een tablet. Super gaaf! Ook vertelde hij dat hij naar een Volvo en een Volkswagen nog een auto heeft die hij alleen in de zomer gebruikt. Zijn vrouw doet er dan vaak de boodschappen mee. Ik verwachte een klein autootje die je mooi overal kan parkeren, maar niets bleek waar. Het boodschappen autootje is gewoon een Jaguar, want ja boodschappen moeten in stijl gedaan worden haha. Maar goed, de ijshockey wedstrijd moest gewonnen worden als ze wilde promoveren naar de volgende klasse. Het waren allemaal jongens rond de 19 en 20 jaar en ze zaten vol testosteron. Er werd een hoop gevochten waarbij er ook 1 gevecht een beetje uit de hand liep. 2 jongens ramde elkaar met vuisten op het hoofd en de helmen en hockeysticks vlogen in het rond. Dit is dus heel normaal bij zo'n wedstrijd en het gebeurde ook wel vaker alleen niet zo heftig. Beide jongens kregen 10 minuten straf en daarna mochten ze weer het ijs op. Uiteindelijk heeft Örebro met 10-1 gewonnen en hebben we na de wedstrijd Anton nog even opgezocht. Ik ben met hem op de foto gegaan. Ineens was hij een stuk groter en breder door die bescherming die hij droeg, maar die had hij ook wel nodig. Op de terugweg naar huis zijn we nog met zijn allen naar de Max gegaan. Dit is een soort van McDonalds die ze alleen in Zweden hebben. Jonas heeft ons getrakteerd op een lekkere maaltijd. Dat was super. De andere 2 kinderen van Jonas waren ook mee, plus oma. Dus we konden lekker kletsen over van alles en nog wat. Nadat alles op was zijn we naar huis toe gegaan en ben ik mijn bed in gedoken.

Verder was het gisteren wel even spannend. Ik maakte een wandeling met een jongetje die op die dag bij ons bleef. Omdat hij vaak wegrent, moet hij in een kinderwagen zitten als we naar buiten gaan. Dit gebeurde nu ook alleen onderweg probeerde hij te ontsnappen. Uiteindelijk was dit hem ook gelukt en moesten we hem achterna rennen om hem te pakken. Wat bleek nou, hij zag een speeltuin waar hij graag naartoe wilde en daar rende hij dan ook heen. Ik kreeg even een lichte hartverzakking toen ik hem zag weg rennen. Maria is niet zo mobiel omdat ze last heeft van haar benen, dus ik wist dat het op mij aan zou komen als hij heel ver weg zou rennen. Gelukkig hoefde dat niet want de speeltuin was redelijk dichtbij. Na ongeveer 30 minuten in de kou te hebben gestaan wilde we terug gaan, maar het jongetje dacht hier anders over. We waren de plaatjes vergeten mee te nemen dus we konden hem ook niet laten zien wat we nou wilde doen. Super stom. Uiteindelijk zijn wij een beetje weggelopen om hem te laten zien dat we weg gingen en gelukkig kwam hij achter ons aanrennen. Hij ging netjes weer in de kinderwagen zitten en we zijn zonder problemen naar Halltorpsvägen gelopen.

Vandaag was ook een lekker dagje op stage. Ik mocht de zorg voor een jongetje op mij nemen deze ochtend. Ik mocht hem wakker maken en meenemen naar de badkamer. Hier moest ik hem op de wc zetten en zelf op een kruk tegenover hem gaan zitten. De bedoeling is dan dat je wacht tot hij gaat plassen, maar na 10 minuten had ik het wel gezien. Ik heb hem aangekleed en we zijn naar de keuken gegaan om te ontbijten. Ik heb een geroosterd broodje voor hem gemaakt en wat rozijntjes in een bakje gedaan. Ook moest ik zijn medicijnen niet vergeten. Hij neemt een poeder wat door zijn drinken geroerd moet worden, niet zo moeilijk. Na het eten kon hij nog even spelen en toen werd hij alweer opgehaald. Hierna ben ik met Maria naar de grote Coop gefietst om wat eten voor de vergadering te halen. Natuurlijk begon het te regenen toen wij op de fietst stapte. Terug op Halltorpsvägen heb ik de tomaten en broden gesneden. Ook hadden we nog wat meloen en andere soorten fruit gehaald. Deze heb ik ook gesneden als het mogelijk was en in bakjes gedaan. Toen ik nog bezig was met snijden begon de vergadering al. Ze praten dan met alle werknemers over de kinderen die daar komen en zorgen ervoor dat de zorg zo optimaal mogelijk is. Ze geven elkaar tips en do's and don'ts. Super handig lijkt mij. Toen ik klaar was ben ik bij die vergadering aangesloten. Niet dat ik er veel van kon verstaan want alles was Zweeds, maar soms kon ik toch een woordje meepikken en begreep ik waar ze het over hadden. Om 12 uur was het lunchtijd en heb ik nog wat van de zelfgemaakte lunch meegepikt. Hierna ben ik naar huis toe gegaan en ben ik gaan relaxen want ik was echt super moe. Nu nog steeds eigenlijk. Mijn energie raakt een beetje op met de vroege diensten en al het gedoe hier thuis. In de avond ben ik er daarom ook even op uit gegaan om mijn gedachten te verzetten. ÖSK speelde een wedstrijd tegen een ander team, geen idee welke maar ze kwamen ook uit Örebro denk ik. Ik heb leuk contact met 2 meiden daar en daar maak ik dan altijd even een praatje mee. Super gezellig.

OHJA, voordat ik het vergeet.. Gisteren ben ik met de meiden van ÖSK naar Pitchers geweest. Dit is een restaurant en een bowlingbaan. We hebben heerlijk gegeten en het was fijn om even onder de mensen te zijn op een andere plek dan het stadion of mijn stage. Ik had een lekkere bacon cheddar hamburger en het smaakte zo goed. Ik maakte alleen de barman minder blij. Ik had super veel muntjes over dat ik had gekregen als wisselgeld. Mijn jaszak zat echt helemaal vol en deze heb ik allemaal bij hem ingeleverd. Hij was wel 5 minuten bezig met tellen, arme man. Maar ik ben het kwijt! Beter dan mee naar huis nemen want boodschappen heb ik denk ik niet echt meer nodig. Dus dit was 1 van de laatste kansen om het kwijt te raken. Goed, hierna gingen we bowlen met het hele team. Ik zat in een groepje met 2 andere meiden en deze waren echt te goed in bowlen. Zij eindigden met bijna 200 punten en ik bleef een beetje hangen rond de 90 a 100 punten en dat terwijl ik op mijn stage zoveel heb gebowld op de Wii en altijd in de 200 punten eindigde. In het echt is het toch een beetje moeilijker.

Verder was de week eigenlijk heel rustig. Nog 1 week te gaan en dan ga ik weer lekker richting Hoorn. Dit weekend wil ik naar Stockholm gaan, maar dat moet ik allemaal nog een beetje uitzoeken. Door de omstandigheden heb ik besloten om alleen te gaan dus ik moet even gaan kijken wat ik wil zien en dan kan ik een route door de stad gaan maken. Ik heb er wel heel veel zin in. Als je alleen gaat is het wel voordelig dat je geen rekening met andere hoeft te houden, maar al is het wel gezelliger om samen met iemand te gaan. Ik ga daarom nog maar eens in de omgeving vragen of iemand van hier zin heeft om met mij mee te gaan.

Waarschijnlijk zal ik volgende week mijn laatste blog in Zweden schrijven. Het is nu de tijd om sommige kinderen op stage al doei te zeggen omdat dit de laatste keer is dat ik ze zie. Het is toch wel een beetje raar omdat ik toch een soort van band met ze heb opgebouwd in zo'n korte tijd. Ik zal nog vaak aan ze terug denken. Jullie zullen ergens volgende week het vervolg lezen!

liefs,

Danique