Hallå kära människor,

Weer een week voorbij. Ik moest even goed nadenken wat ik ook alweer allemaal gedaan heb want de tijd gaat zo snel en ik heb zoveel gedaan dat ik het een beetje vergeet. Ik probeer elke dag in een boekje op te schrijven zodat ik weet wat ik heb gedaan elke dag. Maar de mensen die mij goed kennen weten dat ik daar heel braaf mee begin en er elke dag iets in zet, maar naarmate de tijd verloopt ik dat vergeet of er geen zin meer in heb. Mijn vaste zinnetje is dan: oohh ik doe het morgen wel. Nou, niet dus. Ik heb al een week lang niet meer in mijn boekje geschreven dus vandaar dat ik even goed moest nadenken wat ik allemaal gedaan had.

Het was deze week erg rustig op stage. Er waren weinig kinderen aanwezig de hele week en Maria vond dat een goede reden om even mijn werktijden om te gooien. Ze vind het niet leuk voor mij als ik aan het werk ben en er geen kinderen zijn. Ik heb de maandag vrij gekregen omdat ik het weekend gewerkt heb en dat had ik wel even nodig. De rest van de week heb ik veel in de ochtend gewerkt of in de namiddag en avond. Niet echt in de middag omdat er dan niemand is. In de ochtend help ik de kinderen met opstaan. We doen dingen samen zoals ontbijten. Ik maak dan bijvoorbeeld de broodjes voor het kindje klaar en schenk wat te drinken voor hem of haar in. Daarna gaan we naar de badkamer en help ik het kind met aankleden en tanden poetsen. Bij de meisjes worden de haren nog even doorgeborsteld en soms moet er nog een vlecht of iets inkomen. Daar ben ik toevallig heel goed in! In de avond zijn mijn werkzaamheden vooral het vermaken van het kind. Samen een spelletje spelen, samen tv kijken, samen in de speelkamer spelen op de Wii. Alles is samen.

Maandag avond ben ik naar de bioscoop geweest. We hebben de film fifty shades darker gekeken. Het was een hele grote bioscoop en echt super mooi. De film begon om 20:40 en het was echt heel rustig in de zaal. Ondertussen draait de film ook al wel bijna een maand in de bios dus ik denk dat de meeste hem al gezien hebben. De film zelf was wel oké. Ik vond hem niet super goed, maar ook niet super slecht. Een stelletje achter ons vond de film denk ik heel erg leuk. Het stimuleerde hen om een soort zelfde rol als mr. Grey en mrs. Steele aan te nemen. De geluiden die van achter kwamen waren niet al te best en ik durfde daardoor niet eens om te kijken naar waar ze in godsnaam mee bezig waren. Zweedse mensen vinden dat denk ik heel normaal want wij waren de enige in de zaal die zich aan hen ergerde denk ik haha.

De rest van de week heb ik niet echt iets speciaals gedaan op mijn stage. De gewone dingen zoals met de kinderen bezig zijn. Dat is eigenlijk elke keer hetzelfde dus dat ik niet zo interessant om te vertellen denk ik.

De rest van de week ben ik wel gaan trainen met de meiden van ÖSK. Vorige week heb ik amper getraind omdat ik elke keer moest werken tijdens de training. Hier baalde ik wel van en daarom wilde ik perse deze week wel gaan. Ik heb woensdag avond een super vette training gehad van een super goede keepertrainer. Het was een man van denk ik rond de 40. Hij heeft zelf 8 jaar in Assen gewoond dus hij verstaat ook een beetje Nederlands. Dat is altijd fijn. Hij vertelde mij dat hij scout is en dat hij een paar keepers van ÖSK zo goed getraind heeft dat hij ze heeft door kunnen "verkopen" aan clubs zoals Liverpool, Arsenal en Bayern Munchen. Super vet! De training verliep op een goed tempo en dat zorgde ervoor dat ik echt niet meer kon aan het einde van de training. Pfoe, zo hard heb ik in Nederland nog nooit getraind. Het voelde uiteindelijk wel heel goed. Ik heb echt een paar goede tips gehad en die zullen mij zeker helpen. Na de training ben ik ook gelijk mijn bed in gedoken. De keepertrainer gaat proberen elke woensdag te komen, dus ik hoop dat ik nog minstens twee trainingen van hem kan meepakken.

Nu komt toch echt dat hoogtepuntje van de week: Vrijdag ochtend kreeg ik een berichtje van mijn trainer hier of ik mee wilde spelen met een wedstrijd van hun. Hier moest ik echt niet lang over nadenken.. Uuhh JA DUHH! Tuurlijk ga ik mee! Het was een uitwedstrijd tegen Vadstena. Dit is een dorpje/kleine stad zo ongeveer 120 kilometer van Örebro vandaan. Ik kon niet wachten om mee te doen en ik voelde mij stiekem wel een beetje trots dat ze mij gevraagd hebben.

Zaterdag ochtend moesten we al om 9 uur verzamelen terwijl we pas om 1 uur hoefde te spelen. Ik moest naar het clubhuis want daar zou een bus staan die ons naar Vadstena zou gaan brengen. Ik wist mijn god niet hoe ik bij dat clubhuis moest komen, dus mijn trainer en ik hebben afgesproken bij het station en daar heeft hij mij opgepikt. Super lief! Bij het clubhuis aangekomen moesten wij even wachten op de andere meiden. We waren al redelijk snel compleet dus we konden aan de lange rit beginnen. De weg ging echt door bergen en de landschappen waren zo mooi. Onderweg heb ik veel herten gezien en ook nog een ander hoogtepuntje, namelijk een hert met echt een super groot gewei. Dit had ik nog nooit gezien en om het zo te zien was echt heel erg gaaf! Ook zijn we langs veel grote meren gereden. In de ochtend hing de mist er nog een beetje op en dat zag er zo betoverend uit. Ik heb die hele rit mijn ogen uit zitten te kijken.

Aangekomen bij de tegenstander hebben we ons omgekleed. Ik heb een blauw keeperspak gehad met korte mouwen en een korte broek. Ik dacht echt dat ik zou gaan bevriezen, maar uiteindelijk viel het wel mee. Ik had thermo kleding meegenomen en die had ik eronder aangetrokken. Ook hielp het wel mee dat het buiten eindelijk niet meer koud was. De zon scheen zelfs super erg. Heerlijk! We zijn nadat iedereen klaar was met omkleden begonnen met de warming up. In tegenstelling tot de warming up bij trainingen vond ik deze wel meevallen. Ieder deed een beetje zijn eigen ding en het was niet samen als groep.

Uiteindelijk begon de wedstrijd en ik voelde wel aardig wat gezonde spanning in mijn lichaam. Ik had toch wel een beetje het gevoel dat ik mij moest bewijzen omdat die meiden zoveel beter zijn dan ik. Ik merkte dat ook gelijk want het tempo lag super hoog. Het kan ook zijn dat ik het niet meer zo gewend ben omdat ik tijdens het seizoen in Nederland eigenlijk niet zoveel te doen heb gehad denk ik. Het voelde in ieder geval wel goed. Als ik het zelf mag zeggen vond ik dat er wel een paar goede reddingen van mij bij zaten, maar dat was niet genoeg. Er kwamen heel veel 1 op 1 situaties voor en dat is echt nog een beetje en zwak punt bij mij. Dit zorgde er ook voor dat we uiteindelijk 5-3 verloren hadden. De meiden waren echt te goed voor mij en ik had het gevoel dat ik moeilijk met hun niveau kom meekomen. Maar ja, ik heb mijn best gedaan en meer dan dat kan je denk ik niet doen. Het was in ieder geval super gaaf om het mee te mogen maken. Op de terugweg ben ik door de meiden ook nog uitgenodigd om mee te gaan met het teamuitje 21 maart. Super gezellig en daar kan ik natuurlijk geen nee tegen zeggen.

Zaterdag avond hebben we nog met vrienden afgesproken zijn we wat gaan drinken in de bar. Dit was ook weer super gezellig. Zondag hebben we niet zoveel gedaan. Ik was eigenlijk nog steeds een beetje moe van de dag ervoor want het was een beetje laat geworden. Zondag was dus een relaxed dagje want maandag moest ik weer om 7 uur beginnen op mijn stage. Ik ben daarom ook vroeg mijn bedje in gedoken.

Voor deze week staan er eigenlijk niet zoveel dingen op de planning. Dit weekend ben ik ook vrij, maar Janine moet wel werken. Ik moet nog maar even kijken wat ik ga doen. Ohja, vrijdag hebben we een afspraak met de studenten van hier. Dit moest eigenlijk al in de eerste week gebeuren, maar het kwam er telkens niet van omdat als wij vrij waren zij moesten werken en andersom. We zijn dus 5 weken verder en eindelijk zullen we ze zien. Als het goed is gaan we pizza eten in een restaurant hier ergens in Örebro. Dat is altijd een goed idee vind ik haha.

We zullen zien wat deze week mij te brengen heeft.

Liefs,

Danique