Hallo,

Eindelijk! Het is weer zo ver! Over iets minder dan twee weken zit ik weer in het vliegtuig. Dit keerzal ik naar een plekjeietsje dichterbij gaan(fijn he pap en mam).

Ik doe nu de opleiding sociaal maatschappelijke dienstverlening op het Horizon College in Hoorn. Super leuk natuurlijk en het is helemaal mijn ding. Bij deze opleiding hoort een stage van een jaar lang. Deze heb ik ietsje later van start kunnen laten gaan omdat ik van het HBO af kom en ik redelijk laat ben ingestapt.

Maar goed, het schooljaar ging door en op een gegeven moment hoorde ik mijn mentor in de klas praten over buitenland stage. Toen ik dat hoorde begon mijn hart al sneller te kloppen. GEWELDIG! Ik zou sowieso weer naar het buitenland gaan, want daar ligt mijn hart. Maakt niet uit waar, als het maar buiten Nederland ligt haha. Ik begon gelijk alweer te fantaseren over een stage in het prachtige Afrika. Ik ben al een keer eerder in Oeganda geweest voor vrijwilligerswerk en sinds ik terug ben zeg ik al: als ik ooit een keer terug zou kunnen gaan, ga ik dat zeker doen. Samen met mama ben ik naar een informatie bijeenkomst gegaan om wat informatie te krijgen over een buitenland stage. Toen we aankwamen zag ik alleen maar Europese vlaggen hangen en ik voelde het al een beetje aankomen dat deze stage waarschijnlijk alleen in Europa gelopen kon worden. Het was wel mogelijk om naar Afrika te gaan, alleen dit werd niet gesubsidieerd en als arme student kon ik dat helaas niet veroorloven. Afrika moet nog maar even wachten dan.

Echter mocht dit de pret niet drukken natuurlijk. Ik heb lang over een ander land nagedacht. Spanje: hmm, trekt me niet. stierenvechten, zonnetje, bejaarden aan het strand. Nee, Spanje zou het niet worden. Engeland dan, hier was ik al snel over uit. Dat wordt hem ook niet, het lijkt teveel op Nederland vind ik en het is veel te dichtbij. Iets in het Oost-blok dan, dat leek mij wel gaaf, maar welk land dan? Is het daar wel veilig om alleen (als vrouw) heen te gaan? Nee Oost-blok wordt het ook niet. Toen zag ik het: Scandinavië, ja! Scandinavië, sneeuw, mooi landschap, vriendelijke mensen, goed ontwikkeld land. Ik ben daar nog nooit geweest en dat is een goede reden om erheen te gaan. Het is ver genoeg en het lijkt totaal niet op Nederland. Maar scandinavië bestaat ook weer uit een aantal landen. Na een tijdje nadenken heb ik toch voor Zweden gekozen, geen idee waarom.

Ohja, ik moest er natuurlijk heen om te gaan werken daar. Ik zal stage gaan lopen in een plaatsje of regio genoemd Adolfsberg. Voor zo ver ik weet is het gewoon een huis in een woonwijk waar mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB) komen en mensen met een autistisme stoornis. Ze kunnen het natuurlijk ook allebei hebben. In de tijd dat ik er ben hoop ik mensen te kunnne begeleidenin hun dagelijks leven of helpen hun doelen te kunnen behalen in de tijd dat ik er ben.

Ik zal vertrekken op 3 febuari en om 15:10 vliegen we richting Stockholm vanaf Düsseldorf. Ik zeg ook we, want dit keer zal ik samen met iemand gaan. Deze twee maanden reis ik samen met Janine. Zij zit ook bij mij op school en doet een andere opleiding. Ze zal ook stage gaan lopen, maar wel op een andere plek omdat ze een andere opleiding doet. We vliegen dus vanaf Düsseldorf omdat dat heel erg in de prijs scheelde. Papa en mama zijn gelukkig zo lief om mij te brengen. Om 18:10 zullen we dan landen in Stockholm en vanaf daar is het ongeveer nog twee tot twee en een half uur reizen naar Örebro. We gaan daarheen met de trein of bus, daar zijn we nog niet helemaal over uit. Maar voor de mensen die mij goed kennen weten dat ik mij daar niet zo druk over maak. Ik kom er vanzelf wel ;). Op vrijdag 31 maart vliegen we weer terug van Stockholm naar Düsseldorf en als het goed is zullen papa en mama daar weer staan (hoop ik). Hierna zal ik mijn stage in Nederland weer vervolgen tot einde schooljaar.

Nu vragen jullie je natuurlijk allemaal af waar ik zal gaan verblijven. Ik heb een airbnb geboekt in de stad Örebro. Dit is een redelijk grote stad dat ongeveer net zo groot als Alkmaar is. Als ik het zo op Google street view bekeek is het allemaal erg ruim en staan de huizen er helemaal niet dicht op elkaar zoals in Nederland. Goed, ik heb dus een zolder gehuurd bij een hele lieve familie, tenminste zo komen ze over. Het is bij een echtpaar thuis en ze hebben drie kinderen. De man heeft aangeboden ons te komen ophalen van het station en daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Anders moeten we nog in het donker zijn huis gaan zoeken met zoveel koffers slepend door de sneeuw, want als we in Örebro aankomen zal het ongeveer rond 9 á 10 uur zijn. Ook is hoort het daar in de tijd dat wij er zijn redelijk koud te zijn. Ik keek laatst al op de weersverwachting app van mijn mobiel en daar stond dat het die nacht -20 zou zijn. Een dikke pyjama is dus vereist.

Alhoewel ik niet echt van kou hou en ik het altijd al koud heb, moet ik die -20 gaan overleven. twee maandjes in een prachtig land zal ik nieuwe avonturen gaan beleven. In de weekenden ben ik gewoon vrij en zal ik leuke dingen gaan doen. Wat precies weet ik nog niet, maar dat lezen jullie vanzelf wel. Ik hoop deze blog minimaal één keer per week te vernieuwen. Aangezien ik met cliënten werk zal ik denk ik niet veel over mijn stage kunnen vertellen in verband met geheimhoudingsplicht, maar wat ik kan vertellen zal ik hier neerzetten.Wat ik in het weekend doe komt hier natuurlijk wel uitgebreid te staan.

Ohja, bijna vergeten. Ik ga waarschijnlijk ook mee trainen met eenvrouwen team in Örebro. Zo verlies ik mijn conditie hopelijk niet en kan ik misschien nog iets van ze leren. De dames teams van Zweden kunnen erg goed voetballen, dus ik ben benieuwd.

Volgens mij heb ik zo alles al wel een beetje globaal verteld. Ik ga dan maar weer verder met mijn koffer een beetje inpakken want over iets minder dan twee weken is het al zo ver. Ik wens jullie allemaal heel veel plezier met het lezen van mijn blog en ik zie jullie snel weer!

Liefs,

Danique